Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijWijse: Verheught u met jolijt. Oft: Troost over-wonderbaer. Req. 267.Myn Godt wat swaren last
Wast te verdraghen
Vrees die in’t herte wast
Met innigh knaghen,
Ick weet wat leet dat van my wiert bevonden
Als ick noch stond’ in al die droeve wonden
Van vrees naer de natuer
Die my in perssen suer
Vyt t’Cloosterken Godts puer
Vast hiel ghebonden.
Ick stonde daer ghequelt
Met rouwigh treuren,
Mijn hert in encxt ghestelt
Scheen my te scheuren:
| |
[pagina 122]
| |
Ick sagh mijn self in duysent perssen steken,
K’en wist aen wie mijn bitter leet uyt-spreken,
Tot dat mijn ancxtich hert
Ghejaeght door sijne smert
In t’Cloosterken Godts wert
Vyt eerdts ghebreken.
O Cloosterken Godts soet
Vol soet betrouwen
Daer ick met vry ghemoet
Godt moecht aenschouwen!
Hoe wel gerust stont mijnen geest daer binnen,
Daer ick de vrees door liefde kost verwinnen,
Daer ick der zielen schat
In t’Cloosterken besat,
En alle vrees vergat
Door kracht der minnen.
Liefde joegh t’vreesen uyt,
Sy was volkomen,
Vrees die uyt liefde spruyt
Wierdt daer vernomen:
Ick stondt bevrijdt van veel veranderinghen,
Mijn krachten al dat eeuwigh goet aenhingen,
Mijn vreese was ghesust,
In t’Cloosterken vol rust
Ghinght al naer mijnen lust
In alle dinghen.
Godt die my inne liet,
Ontnam my perssen;
Godt quam my met gheniet
T’hert te ververssen:
| |
[pagina 123]
| |
Den strijdt hiel op, daer vrees my med’ bestrede,
K’en vonde niet dat my meer vrees aen dede;
Al wat my inne viel
In t’Cloosterken mijn ziel
Heel onverslaghen hiel
In rust en vrede.
Vast steund’ ick op den Heer,
Godt was mijn sterckte,
Gheen sorgh noch vreese meer
In my en werckte,
K’stond’ onberoert, k’stond’ sonder achterdincken,
In mijnen Godt sagh ick mijn siel versincken:
K’en wist van vreese gheen,
In t’Cloosterken alleen
Was mijn rust in dat Een,
Dat ick sagh blincken.
O vrolijck minne-slot!
O rust verhdeven
Daer mijn hert soo in Godt
Ghesterckt moecht leven!
Dat gheene vrees, noch ancxt van geene saken
Mijn hert in Godt oyt ongherust kost maken.
Dat ick tot gheender ty
In t’Cloosterken soo bly
Ontsteltenis in my
En konde raken.
|
|