Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijWijse: Non ie nay plus ma liberté. Oft: In die woestijn. Req. 243.Ten was gheen ijdel slechte vreught,
Daer Godt my maeckte self verheught,
My d’wonder besonder
Van t’Cloosterken mijns gronde diep
Vyt alle ijdel vreughden riep.
De reucken daermen inne vindt,
T’gheen datmen ijdelijck bemindt,
Te kleyne, t’onreyne
My waren by den hooghsten schat,
Die ick in t’Cloosterken besat.
Als ick daer quam, daer ick moest zijn,
Naer’t soecken was t’bevinden mijn;
Verkoren te voren
Had ick’t verlies om het ghewin,
| |
[pagina 108]
| |
Om t’Cloosterken te treden in.
K’vondt daer den Al om doen Niet,
Die ick te voren vrolijck liet:
Dat eene alleene
Dat ick in’t Cloosterken bequaem,
My alle ijdelheydt ontnam.
Ick was vervult met alle goet,
K’en sagh naer gheene reucken soet,
Den gheeste die feeste
In t’Cloosterken met d’Wesen hiel,
Op sulcke schepsels niet en viel.
T’was kleyn t’gheen dat my groote schaed’
Oorsaecken kost in Godts ghenaed’,
In’t minste lagh winste,
Niet d’minste reucxken dat ick liet,
En ghingh in’t Cloosterken te niet.
Daer mate dat ick my ghingh uyt,
Schonck Godt my troost in dat besluyt,
Dat leven verheven
In t’Cloosterken der weelden groot
Moest alle sinnen hebben bloot.
My waren slecht, snood’ en onweerdt
Die ijdelheden vander eerdt,
Te klare voorwaere
By t’Cloosterken soo over-puer
Stoncken die lusten van natuer.
Ghemerck op reuck moest sterven heel,
Dat beeldt dat ded’ groot achterdeel,
Daer d’ooghe t’vertooghe
In t’Cloosterken van d’innigh licht
| |
[pagina 109]
| |
Moest sien met onverbeeldt ghesicht.
T’minst dat ick op den reuck nam acht,
Een beeldt tot mijnen gheeste bracht,
Waer mede t’my dede
In t’Cloosterken van mijnen grondt
Verliesen t’goede dat ick bevondt.
Staen moest ick onverbeeldt altijdt,
Als ick daer wilde staen verblijdt,
Onweten vergheten
Verliesen al wat buyten was,
Quam maer in t’Cloosterken te pas.
|
|