Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt

De Godt-ghenietende. Dat de Ghehoorsaemheyt in t’Cloosterken oock vlijtigh ende op het puersten moest zijn.

Wijse: Ave der Maeghden Croone. Oft: Cupido wilt u spoeyen. Oft: Godt stondt met d’uytghelesen. Req. 213.

Vlijtigh den uyt-ghelesen
Door grondelijck versaeck

[p. 95]

 

Ghehoorsaem puer te wesen,

 

Was alle mijn vermaeck,

 

Als ick in t’Cloosterken my vondt,

 

Daer Godt meer salfde mijnen grondt

 

Hoe dat ick meer in puerheydt stont.

 

Op’t puerste moeste wercken

 

In t’Cloosterken mijn ziel,

 

Ick had een vlijtigh mercken,

 

Watter te wercken viel,

 

Om door t’gheen dat ick om Godt ded’,

 

Den Heer in t’Cloosterken vol vred’

 

Daer puer ghehoorsaem te zijn med’.

 

Daerom wat ick beghoste

 

Ick altijdt my bedacht,

 

Oft Godts wil niet en koste

 

Noch puerder zijn volbracht,

 

En volghde vlijtigh dien sin

 

In t’Cloosterken, daer naer Godts min

 

Ick sagh te zijn meer puerheydts in.

 

Ick sagh weer ende weder

 

Tot d’edelste bereydt,

 

Wat hoogher was oft neder

 

In d’innighe puerheydt,

 

Om met een vlijtighste ghemoet

 

In t’Cloosterken der liefde soet

 

Te zijn ghehoorsaem t’hooghste goet.

 

Ghehoorsaem zijn op t’klaerste

 

Wild’ ick soo ick zijn moecht,

 

Ick soecht op d’aldernaerste

 

Te vinden dat ick soecht,

[p. 96]

 

Ghehoorsaemheydt was waer ick met

 

Op’t vlijtighste puer onbelet

 

In t’Cloosterken moest staen gheset.

 

Dat was al mijn verlanghen,

 

Daer ick op merckte nouw,

 

Te zijn Godt in mijn ganghen

 

Op’t vlijtighste ghetrouw,

 

Om innighlijck voor Godts aenschijn

 

In t’Cloosterken des herten mijn

 

Ghevestight grondelijck te zijn.

 

Daerom ick sonderlinghe

 

Naer eysch van dien staet

 

Dreef heel mijn oeffeninghe

 

Op dien puersten graet,

 

Want my dat goedt, dat ick naer liep,

 

In t’Cloosterken soo hoogh soo diep

 

Door alle weghen t’hemwaerts riep.

 

Boven sin en verstande

 

Als door een rechte leer

 

Van puerheydt alderhande

 

Op-ghingh ick tot den Heer,

 

Om t’Cloosterken ghebenedijdt

 

Op’t puerste ghehoorsaem altijdt

 

Wild’ ick onpuerheydt al zijn quijt.

 

Voor my had ick ghenomen,

 

Door die ghehoorsaemheydt

 

Op’t puerste in te komen,

 

Als ick wierd’ in-gheleydt,

 

Met vlijtigheydt tot mijnen Godt

 

In t’Cloosterken in’t minne-slot

[p. 97]

 

Ghingh ick puer in door sijn ghebodt.

 

Dus wat ick kost verdincken,

 

Vlijtigh dagh ende nacht

 

Op’t puerste Godt te schincken

 

Soecht ick naer mijne macht,

 

Want d’alderminste dat ick schonck

 

In t’Cloosterken, daer hy’t ontfongh,

 

In hem verloren niet en gongh.