Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt

[p. 92]

De Godt-ghenietende. Dat de Ghehoorsaemheyt in t’Cloosterken oock sonder uytstel en sonder ontrustinghe vvas.

Wijse: Het viel een Hemels dauwe. Oft: Puer staet de ziel van binnen. Req.

In t’Cloosterken vol vrede,

In’t minnelijck besluyt

Met rust ick Godts wil dede,

Sonder te stellen uyt:

Die hemelsche welluste

Die Godt mijn ziele boot,

In t’Cloosterken der ruste

Al uytstel buyten sloot.

Om dat goedt uyt-ghelesen

Dat ick daer binnen sagh,

Moest ick ghehoorsaem wesen

Met rust nacht ende dagh,

Van alle dat ontvredight,

Van allen ongheduer,

Moest staen mijn hert verledight

In t’Cloosterken soo puer.

Wat Godt van my begheerde,

Wat dat ick teghen quam

In rust ick my fondeerde,

Sonder uytstel op-nam;

In vrede mijnen gronde,

In stilte mijne ziel

[p. 93]

 

Met Godts wil waer ick stonde

 

In t’Cloosterken behiel.

 

Dat Cloosterken der minnen

 

Hiel mijn hert onbelet

 

Vyt ongheduer der sinnen

 

Inwendelijck gheset;

 

Niet en moecht my ontstellen,

 

Wat den wil Godts toe-liet;

 

Wat dat my wilde quellen,

 

Ded’ t’Cloosterken te niet.

 

Met ruste t’allen tijden

 

Stond’ ick in’t minne slot,

 

K’en wist van teghenstrijden,

 

Maer volghde Godts ghebots

 

Niet en kost my vertraghen,

 

Ick liep met snellen stap:

 

In t’Cloosterken t’naer jaghen

 

En moecht niet wesen slap.

 

Ghehoorsaemheydt my stierde

 

Tot dat punct dat ick soecht,

 

Daer ick Godts wille vierde

 

Soo snellijck als ick moecht;

 

Naer Godts wil mijnen wille

 

Sonder uytstellen dreef,

 

In t’Cloosterken Godts stille

 

Noyt stille staen en bleef.

 

Ick moest door alle weghen

 

Naer-loopen die my riep;

 

K’en quam hen nerghens teghen,

 

Dan daer ick snellijck liep;

[p. 94]

 

K’en sagh naer niet met allen

 

Maer liep hem alleen naer,

 

Om nerghens op te vallen

 

Vyt t’Cloosterken Godts klaer.

 

Ick liep daer ick moest komen,

 

Ick was daer ick moest zijn,

 

Ick vond’ my op-ghenomen

 

Voor t’Cloosterken aenschijn;

 

Ick had een hemelrijcke,

 

Den vrede onghequetst

 

Hiel my gherustelijcke

 

In t’Cloosterken ghemetst.

 

Godt volghen was mijn leven,

 

K’en kost niet houden op,

 

K’moest my tot loopen gheven

 

Tot elcken minnen klop:

 

K’liep naer Godts minne trecken,

 

Godts gheest dreef mijnen gheest,

 

In t’Cloosterken my wecken

 

Hy snellijck placht te feest.