Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 80]
| |
Wijse: Het was een fraey rijck borghers kindt. Oft: Vervremt was die ghestorven ziel. Req. 87.Armoede gaf my t’hooghste goet,
Daer ick Godt in bevonde,
Die maer Godts aenschijn over-soet,
In naecktheydt vinden konde,
Armoede weert ghepresen,
Wat schat wast arm te wesen?
In t’Cloosterken der weelden groot
Wist dat mijn ziele bloot.
Al wat ick was was daer verteert
In nietheydt wonderlijcke,
Daer ick, meer dan ick had begheert
Vondt Godts wellusten rijke:
K’vondt rijckheydt boven maten,
K’vond’ al met al te laten,
Die t’Cloosterken zijn in-ghegaen,
Die schatten Godts verstaen.
K’en hadde niet, en haddet al,
Godt was al mijn ghenieten,
In hem sagh ick boven ghetal
My goeden overvlieten:
Hoe dat ick min behiele,
Hoe dat my meer gheviele,
In t’Cloosterken den afgront diep
Vol goedts my over-liep.
| |
[pagina 81]
| |
Quijt was ick al mijn eyghentheydt,
K’had Godt voor my weeromme;
Om dat ick was van als ghescheydt,
Was Godt mijnen rijckdomme:
O derven saligh derven,
Wat leven gaf dat sterven:
In t’Cloosterken dat ick ontfingh,
t’Begrijp te boven gingh.
K’en was niet arm, maer rijck voorwaer,
K’had rijckheyt onghemeten,
Met eyghendomme niet een haer
Van my en wiert beseten:
Om d’eeuwighe ghenuchten
Was ick den tijdt gaen vluchten,
In t’Cloosterken wierd’ick verblijdt
Met d’eeuwigh boven tijdt.
Verheven wast dat Godt my gaf,
Dat Godt my daer liet smaken,
Die’t al had laten vallen af,
Om in te moghen raken:
Om dat ick’t al ontvliedde,
My groot gheluck gheschiedde:
In t’Cloosterken voor eenen Niet
My Godt al vinden liet.
Godts rijckheyt die ick daer bevondt,
Was boven prijs verheven,
Het was een rijckheyt sonder grondt,
T’was goedt van d’eeuwigh leven,
D’welck Godt my klaer betoonde,
In mijn ziel, daer hy woonde,
| |
[pagina 82]
| |
Daer t’Cloosterken vol alle vreught
My maeckte soo verheught.
K’ontfingh meer dan ick segghen kan,
O wonder minne schincken,
Ick hadde daer meer weelden van,
Dan herte moecht verdincken:
Die Goddelijcke schatten
En waeren niet om vatten
In’t Cloosterken der hooghste min
Wast al goedt boven sin.
|
|