Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijWijse: Ick ben eenen armen Pelgrim. Oft: O vrede soet. Req. 191.Godts wille was den Reghel daer,
Daer ick in moest inwendigh lesen,
Hoe dta mijn ziel een ziele klaer
In t’Cloosterken moest wesen.
Gheduerigh droegh ick over my
Dat kort beslu6yt van alle deughden,
Dat was den wecker aen mijn zy
In t’Cloosterken vol vreughden.
Moest ick my uyt oft inne gaen,
Godts wille wast die my gheleydde,
Die my in t’Cloosterken de baen
Tot alle goedt bereydde.
Godts wille wees my d’innigh licht
Een klaerheydt sonder duysterheden,
Sijn straelen aen mijns gheests ghesicht
In t’Cloosterken voldeden.
Versekert vondt ick my daer met,
Gheen ander les en wild’ ick leeren,
| |
[pagina 77]
| |
In t’Cloosterken had’ ick’t gheset
Op dien wil des Heeren.
T’kompas was dat van dien staet
Godts wil wees my wat ick moest weten,
Mijn wercken wierden met die maet
In t’Cloosterken ghemeten.
Het urwerck, daer mijn ure sloegh,
Was my alleen Godrs wil daer binnen,
Dat was den wijser die ick droegh
In t’Cloosterken der minnen.
Wat dat ick ded’, wat dat ick liet,
Ick moest het in die waghe weghen,
In t’Cloosterken een aesken niet
En mocht ick legghen teghen.
Aen dien toet-steen, wat ick soecht
Wist ick klaer onderscheedt te vinden
Oft het in t’Cloosterken staen moecht
Voor d’ooghen des gheminden.
Oprecht wast al dat ick daer las,
T’was lichte sonder duysternissen,
K’en kost als ick daer inne was,
In t’Cloosterken niet missen.
Den boeck des levens hiet ick dat,
Het was den wegh voorwaer van d’leven,
Fat ick in t’Cloosterken besat
In mijnen Godt verheven.
Door dien Reghel in mijn ziel
Wierd’ al oprechtigheydt gheboren,
Wat ick in t’Cloosterken vast hiel,
Moest daer in staen te voren.
| |
[pagina 78]
| |
Ick vondt daer alle wijsheydt in,
Ick leerde daer mijn self versaecken
Daer door quam ick t’goedt boven sin
In t’Cloosterken te smaecken.
|
|