Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt

De Godt-ghenietende. Dat Godt in t’Cloosterken het Choorken vvas, daer sy met verheven gheest Lof-sanghen songh.

Wijse: Vyt den afgrondt van mijn ghedachten. Oft: Het is my goedt. Req. 156.

Het Choorken daer ick placht te singhen,
Om den lof Godts recht te volbringhen,

Daer ick Godt soecht te lo9ven seer

In t’Cloosterken, was Godt den Heer.

Met mijnen gheest in Godt verheven
Den Lof-sangh die ick Godt moest gheven,

Die Godt in t’Cloosterken ontfongh,

Ick in dat Opper-Choorken songh,

Gheleert van Godt te klimmen boven
Was ick, om Godt oprecht te loven,

Daer ick in t’Cloosterken gheset

Dat Choorken volghde onbelet.

D’aenschijn der eeuwighe ghenaede
Sloegh ick in dat soet Choorken gaede,

[p. 65]

 

In t’Cloosterken den sangh alleen

 

Toogh mijn ghemercken op dat Een.

 

Daer had ick licht ende verstande.

 

Daer t’Cloosterken my ten vollen af

 

In t’Cloosterken puer claerheydt gaf.

 

Met al dat ick Godt mocht toe-schrijven,

 

Sagh ick in t’Cloosterken my ontblijven,

 

In t’Cloosterken sin ende stem

 

Godt my verheffen ded’ in hem.

 

Vyt nederheyt was ick ghetoghen

 

Dees leeghden al was ick ontvloghen

 

Niet eerdts en mocht voor Godts aenschijn

 

In t’Cloosterken noch Choorken zijn.

 

K’moest my van alle beeldt ontmaken,

 

Om in dat Choorken Godts te raken,

 

t’Choorken, en t’Cloosterken altoos

 

Hielen my grondigh beeldeloos.

 

Van al t’gheen dat my uyt moecht leyden

 

Als ick daer was, was ick ghescheyden

 

In t’Cloosterken noch Choorken oyt

 

En kost ick zijn, en zijn verstroyt.

 

In mijn ghesangh, in mijn uyt-spreken

 

Ick in dat Choorken wierd’ ontsteken,

 

t’Choorken in t’Cloosterken mijn ziel

 

Met t’hooghste goedt bekommert hiel.

 

My smilten ded’ in puere minne

 

Dat Opper-Choorken boven sinne,

 

Daer ick in t’Cloosterken in las

 

Al mijn Ghetijden, waer ick was.

[p. 66]

 

Ick las en songh daer mijn lof-sanghen

 

Ghevestight met een bloot aen-hanghen

 

In t’Cloosterken aen dat innigh goet

 

Van t’Cloosterken Godts oversoet.

 

Dat innigh goedt door liefde stercke

 

Aen-hingh’ ick met mijns gheest ghemercke

 

Daer my Godts schoonheydt toogh in haer

 

In t’Coorken van t’Cloosterken klaer.