Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt

De Godt-ghenietende, seydt dat Godt in t’Cloosterken het Oratoorken vvas, daer sy badt.

Wijse: Adonai ghenaedigh Heere. Oft: Hooghe deught. Req. 159.

D’Oratoorken daer ick stierde
Mijn ghebeden tot den Heer,
Daer ick Godts ghenaede vierde
In mijns herten inne-keer

Was die self had in-gheset

In dat Cloosterken t’ghebedt.

In dat plaetsken soo bequame
Ick van dat soet minne-slot
Riep inwendigh aen den name
Van den alder-hooghsten Godt,

Bly in’t Cloosterken mijn bed’

In dat Oratoorken ded’.

[p. 60]

 

Daer had ick al mijne ruste,

 

Al mijns herten innigh werck,

 

Al mijn vreught, al mijn welluste,

 

Al mijn gheestelijck ghemerck:

 

t’Cloosterken gaf my ghenucht

 

d’Oratoorken alle vrucht

 

Mijnen gheest stondt daer in’t lichte

 

Van die gheestelijcke Son,

 

Die door-gaende mijn ghesichte

 

Alle klaerheydt overwon:

 

t’Cloosterken was schoon voorwaer,

 

d’Oratoorken over-klaer.

 

Om te bidden Godts ghenaede,

 

Om den Heere te hanghen aen,

 

Wild’ ick daer vroegh ende spaede

 

Bloot van alle schepsels staen,

 

Bloot in’t Oratoorken hiel

 

Ick in t’Cloosterken mijn ziel.

 

K’stortede mijn hert daer uyt

 

In die Zee van alle schatten,

 

Die ick in dat soet besluyt

 

Meerder sagh dan ick kost vatten:

 

t’Cloosterken was troostelijck,

 

d’Oratoorken t’Hemelrijck.

 

Vrolijck ghingh ick in’t verborghen

 

Stadigh dat bidt-plaetsken in,

 

Waer ick buyten alle sorghen

 

Smolt in over-puere min,

 

K’hiet in t’Cloosterken soo soet

 

d’Oratoorken t’hooghste goet.

[p. 61]

 

In t’ghebedt daer dagh en nachte

 

Vond ick alle mijn vermaeck

 

K’stondt vergaedert met aendachte

 

Siende op die hooghste saeck:

 

d’Oratoorken my uyt my

 

Tooegh in t’Cloosterken soo bly.

 

Wat niet Godt en was bleef buyten,

 

Als ick hiel daer binnen feest;

 

Liefde ded’ my binnen sluyten

 

Mijnen overbeelden gheest:

 

d’Oratoorken was mijn Een

 

In dat Cloosterken alleen.

 

Niet en mocht met my daer komen,

 

Daer’t niet dan al Godt en was,

 

Daer ick self mijn self ontnomen

 

Moest te niet zijn op dat pas:

 

Soo in’t Cloosterken ick quam

 

d’Oratoorken al ontnam.