Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt

De Godt-ghenietende, Dat Godt het Beddeken vvas daer sy in t’Cloosterken op rustede.

Wijse: La Durette. Oft: Met dat den klaren morghen. Req. 60.

Onder wellusten alle
Een Beddeken vol vreught,
Daer mijnen gheest op wierdt verheught
In troost boven ghetalle,

My mijnen Godt van pas

In t’Cloosterken der liefde was.

[p. 51]

 

Moyses hiet Godt den Heere

 

Het bedt van Benjamin,

 

Daer mijnen gheest bleef rusten in

 

Verheught, vermaeckt soo seere,

 

Dat ick den heelen dagh

 

In t’Cloosterken daer inne lagh.

 

Ick moeste my verblijden

 

Met gheheel mijn ghemoedt

 

Op d’Beddeken van d’eeuwigh goedt,

 

Daer my tot allen tijden

 

In t’Cloosterken vol vred’

 

Den troost der zielen soo volded’.

 

Ten was d’Bedt niet der pijnen

 

Daer den Propheet van seydt,

 

T’was d’Beddeken der vrolijckheydt,

 

Daer weedom moest verdwijnen,

 

Het welck soo over-bly

 

In t’Cloosterken vermaeckte my.

 

Al mijnder zielen leven

 

Was die bly rust voorwaer,

 

Ammon en had gheen ruste daer;

 

Dat Beddeken verheven

 

In t’Cloosterken soo puer

 

Stondt boven weelden der natuer:

 

Godt die de ziel by nachte

 

In de Cantiken soecht,

 

Ick daer alleen bevinden moecht

 

Boven sin’ en ghedachte:

 

In t’Cloosterken mijn ziel

 

Godt op dat Beddeken behiel.

[p. 52]

 

Bloemigh in t’Boeck der Sanghen

 

De Bruydt met reden hiet

 

Dat Beddeken soo vol gheniet,

 

Daer ick naer mijn verlanghen

 

In t’Cloosterken altoos

 

Lagh als een Bieken in een roos.

 

Dat Beddeken besloten

 

Was d’Wesen over-klaer,

 

Daer vrolijckheden altegaer

 

Van my wierden ghenoten,

 

In t’Cloosterken was dat,

 

Daer ick mijns herten rust besat.

 

Daer was mijn vreught gheleghen,

 

Daer wierdt mijn hert voldaen,

 

Daer kost mijn ziel in vrede staen,

 

Daer mocht ick minne pleghen,

 

In t’Cloosterken dat Een

 

Was d’Beddeken mijns gheests alleen.

 

K’en had in gheene saecken

 

Voldoeningh noch wellust,

 

Dan in die Goddelijcke rust,

 

Alleen tot mijn vermaecken

 

Dat Beddeken bequaem

 

In t’Cloosterken vondt aenghenaem.