Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijWijse: Bedruckte hertekens. Oft: Die blijde zielen. Req. 291.Ghy uyt-verkoren
Als ick verloren
Nu had de schepsels altegaer,
Wat blijde feeste
Hiel mijnen gheeste
In t’Cloosterken Godts over-klaer,
| |
[pagina 41]
| |
Wat hemels lichte
Sagh mijn ghesichte
In dat inwendich hemelrijck,
Als door vernieten,
Ick quam t’invlieten
In’t Cloosterken soo Goddelijck!
Met vollen seghen
Quam d’licht my teghen
Veel klaerder als den Sonneschijn,
Ick my by daghe
Verloren saghe
In’t licht van t’Cloosterken Godts mijn
Godts licht verheven
Wiert my ghegheven
Met soo ghewenschten overvloet,
Dat die klaer beken
Gheen tongh uyt-spreken
En kan van t’Cloosterken soo soet.
Gheheel verdroncken
Gheheel versoncken
Wierdt in die klaerheyt mijnen grondt,
O licht volkomen
Hoe op-ghenomen
In t’Cloosterken mijn ziele stondt!
Door die bly straelen
Die ick sagh daelen
Vyt dien oorspronck der wellust,
Heel mijnen mensche
Naer wil en wensche
In t’Cloosterken versmolt in rust.
| |
[pagina 42]
| |
Dat licht der minnen
Door-ghingh van binnen
Heel mijnen gheest van alles bloot
Met rijckheydt wonder,
Met troost besonder
In t’Cloosterken der weelden groot.
Met klaerheydt puere
Boven natuere
Door-voedt dat licht Godts mijne ziel,
Al mijne krachten
Al mijn ghedachten
Godts licht met t’Cloosterken vast hiel.
D’licht uyt-ghelesen
My volmaeckt wesen
In al mijn wercken ded’:
Wat ick volbrochte,
Alleen zijn mochte
Volmaeckt in t’Cloosterken daer med’.
Wie mach verdincken
Wat soet in-blincken
Dat licht in mijnen gheeste gaf,
Daer goeden alle
Sonder ghetalle
In t’Cloosterken my daelden af.
Vol vrolijckheden
Die my voldeden,
Ick stadelijck daer mede ghingh,
Ick duysent vruchten,
Duysent ghenuchten
In t’Cloosterken daer van ontfingh.
| |
[pagina 43]
| |
Duysent rivieren
Vol van pleysieren
In mijn ghemoedt daer bloedden van:
Der weelden schatten
Van d’licht bevatten
Gheen hert uyt t’Cloosterken en kan.
|
|