Schadt-Kist der Liefde

voort gebracht in tijt van vrolyckheydt

[p. 67]

Klach-Liedeken.

Op de stemme: Het glas van mijn gheneucht.

Comt Goden comt aenschout
Al mijn beswaren,
Mijn leven doch behout
Door dese baren
Sy smijten schier mijn Schip aen duysent stucken,
O water nijdich nat, waerom soo doet ghy dat
Tot mijn verdrucken.

2 Laet af, o schoone Maeght,

[p. 68]

 

Ghy zijt mijn leven,

 

Den schat ghy bij u draeght

 

Daer ick om sweve,

 

Ghy sijt de groote Zee met al sijn baren,

 

Die mijn verliefde hert, met vreughden en met smert,

 

Op hoop doet varen.

 

 

 

3 Aurora kijckt wel uyt

 

Doch als met weene,

 

Want d’Hemel hem toe sluyt,

 

Seer strengh certene

 

Het schijnt dat ick noch sal schip-breeckingh lijden,

 

O Goden wat een noot! want siet ick can de doodt

 

Voorwaer niet mijden.

 

 

 

4 Roer, Ancker, Zeyl en Tou

 

Gaet my begheven,

[p. 69]

 

Elaes’ ick ben in rou,

 

Daer schijnt gheen leven,

 

De werelt is beset met droeve dampen,

 

Gheen troost is voor de hant, daer comt oock geen bystant

 

Dan deze rampen.

 

 

 

5 Ach Clara soo’t mach sijn

 

Verhoort mijn klaghen!

 

Ick bid u liefste mijn

 

Wilt niet meer plaghen,

 

Let sijn u vreucht mijn vreught, u schat mijn leven,

 

Ach wilt mijn overschoon, tot een ghewenste loon,

 

Het jae woort gheven.

 

 

 

Het is een Minnaer pijn ‘tgewenste goedt te derven,

[p. 70]

 

Maer hooger ist geacht door lijden te verwerven:

 

Daerom ick wil met vreught om u o Clara lijden,

 

Op dat ick my hier na noch hoogher mach verblijden.

Godt boven al.