Schadt-Kist der Liefde

voort gebracht in tijt van vrolyckheydt

Avondt-Klach-Liedt.

Op de stemme: Die mint die lijt veel pijn.

DE werelt schijnt verheucht
Door al het soet ghevry

[p. 71]

 

Op menich Herderin,

 

Ick sie de soete jeught

 

Van hert en sinnen bly

 

Alleen door enckel min,

 

Om dat haer lief,

 

Gheeft troost tot haer gherief,

 

Een wonder braef accoort

 

Brenght de ed’le minne voort.

 

 

 

2 Als d’Hemels lichte glans

 

Verkeert in duysterheydt

 

Door ondergangh van Son,

 

Wanneer Auroor bykans

 

Gheheel ter neder leyt

 

Dan comt een soete Bron,

 

Een Bron seer fier

[p. 72]

 

Komt voort tot haer playsier,

 

Door Herders t’saem vergaert,

 

En met Nimphjens soet ghepaert.

 

 

 

3 Sy sweven gins en weer

 

Al inde koele nacht

 

Door my soo dickwils heen,

 

Elck met zijn Liefjen teer

 

Daer van hy troost verwacht

 

Door klaeghelijcke reen,

 

Doch ick voorwaer

 

Moet leven sonder haer,

 

Mijn droefheydt heeft geen end’,

 

‘tSy waer henen ick my wend’.

 

 

 

4 Hoe moocht ghy dus met haet

 

Op uwen dienaer zijn

[p. 73]

 

Die u van herten mint,

 

Siet ghy niet wat voor smaet

 

Ghy my aen doet met pijn,

 

Elaes u doch besint,

 

Och of u hert

 

My niet aendeed’ meer smert,

 

So sou mijn vreucht seer groot

 

Noch gaen boven alle noot.

 

 

 

5 Als ick des avonts laet

 

Mijn droef en treurich hert

 

Noch eens vermaken sal,

 

Het doet niet als’t my schaet,

 

Ick voel dan hooger smert

 

En meerder ongheval,

 

Als ick’t ghevry

[p. 74]

 

Van soo veel Herders bly

 

Met aendacht stae en hoor,

 

Niet dan droefheyt comt my voor.

 

 

 

6 Ach Clara hoe dus wreet?

 

Hoe quelt ghy dus mijn hert?

 

Waerom zijt ghy soo fel?

 

Of is mijn min u leet?

 

Wat baet u al mijn smert?

 

Waer toe dit vlieden snel?

 

Dat ick met smaet

 

Moet wand’len achter straet,

 

Daer ander Minnaers gaen,

 

Moet ick stil besijden staen.

 

 

 

7 Of vreesje voor ontrou?

 

Ey sulcks en was ick noyt,

[p. 75]

 

O lief dat waer mijn leydt,

 

Ick sal u zijn Me-vrou

 

Soo trou als yemant oyt

 

In al oprechticheydt,

 

Wilt ghy de vreucht,

 

Maer van u soete jeucht,

 

My schencken tot een loon,

 

Ghy Princes der Goden schoon.

 

 

 

8 Elaes, ‘ken kan niet meer

 

Dees liefde lijden swaer,

 

Mijn hert inwendich schreyt,

 

Ick laster d’liefde teer,

 

Met anghst en groot ghevaer

 

Door onverduldicheydt,

 

Siet ghy noch niet

[p. 76]

 

Hoe dat ick lijd’ verdriet,

 

O Clara ‘kben in noot,

 

Want mijn lijden is te groot.

 

 

 

9 Ghy schoone ghy alleen

 

Sijt die mijn ziel gebiet

 

In de onlijd’lijck vuer,

 

Voorwaer ghy zijt die gheen

 

Die alle jonst gheschiet,

 

Noch blijft ghy even stuer,

 

Lief martelt vry,

 

Mijn liefde blijft tot dy,

 

De hoop vertroost het al,

 

Dat ick overwinnen sal.

Godt boven al.