Logo DBNL
Vijf versies van 'Vera' (1962)

Vijf versies van 'Vera'

(1962)–H. Marsman–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende
tekstkritische noten

Vera
VII

38

aant.4De herfst van het volgende jaar ontbladerde langzaam de oude boomen voor het 5 hotel in de Victoriastrasse. Carl Heinrich en Vera hadden er sinds een maand drie 6 kamers betrokken. Sinds hun vertrek een jaar geleden van Hiddensoe, waren zij 7 nergens langer dan enkele weken gebleven. Met snelle krachtige rukken waren zij 8 rondgereisd door het oude Europa, zooals Hauser het noemde - spottend met zijn 9 verouderde overgevoeligheid - dat hij nog eenmaal goed wilde zien en in zich opnemen, 10 voordat zij voorgoed zouden weggaan naar een der jonge, levenskrachtige landen der 11 toekomst: Brazilië, Canada of Japan. Zij reisden in een kort, veerend tempo van 12 Berlijn over Dresden, Praag en Weenen naar Constantinopel, vandaar langs de Noord-13Afrikaansche kust naar Gibraltar. Zij doorkruisten Spanje heel langzaam, want niets 14 hield hen sterker geboeid dan de trotsche koppen in de straten van Madrid en Sara-15gossa en de morgens op de bergen van Sevilla en Granada. Zij slenterden, luchtig 16 gearmd, op een stralenden middag langs den prachtigen weg van Nice naar Monte 17 Carlo ... - Tegen den zomer trokken zij noordwaarts, door Provence en Dauphiné, over 18 Parijs naar Bretagne en in Augustus wandelden zij van Veere langs Domburg naar 19 Westkapelle en genoten daar weken lang van de golvende dagen aan zee en van den 20 krachtigen, vollen wasdom der polders. -

21Niets had haar sneller van haar verleden - soms dacht zij ook van zichzelf - vervreemd 22 dan dit wisselend leven tusschen de cabarets en sportvelden van Berlijn en Milaan, 23 tusschen de kusten der Golfe du Lion en de Noordzee. Het verwonderde haar dikwijls 24 pijnlijk, dat zij zóó snel was losgeraakt van dit verleden, niet minder snel dan



illustratie

tekstkritische noten

aant.1vroeger van haar geloof en haar huis - en zij zocht tevergeefs naar het geheimzinnig 2 tekort, dat het geluk van Theo en haar ondermijnd had. En nu? Nu taalde zij zelfs 3 niet meer naar haar zelfstandigheid, naar haar cel in de Leipzigerstrasse, naar den 4 samenhang met een grooter geheel dan het lieflijk verband tusschen Carl Heinrich 5 en haar. - Zij reisden, zij doorkruisten steden en landen; zij lagen 's nachts in elkanders 6 armen, zij deelden elkanders gedachten en droomen; soms in een trein gebogen over 7 een kaart van het oude Europa, zagen zij hun route in een helle zigzaglijn over het 8 oppervlak bliksemen en vergloeien tusschen Smyrna en Babylon; en toen zij gearmd 9 over de heuvels van Umbrië liepen, was hun gang als hun leven, veerend en zorgeloos-10licht. Soms echter voelde zij zich plotseling onbegrensd eenzaam en pijlsnel vallende, 11 als in een droom en een worgende beklemming benauwde haar. Maar de aarde was 12 alweer vast onder haar wankele voeten en het licht woei wit door de ruimte en de 13 arm waarop zij geleund hing, was de arm van een ruwe, dappere jongen, die zonder 14 angst en verwilderde droomen was: Carl Heinrich Hauser. - Zij greep niet terug naar 15 haar onafhankelijkheid, noch naar de felle, cultureele belangstellingen, die zij gekoes-16terd, en naar den ideologischen strijd, zooals zij dien met Theo gevoerd had. De ver-17schilpunten die Carl Heinrich en haar theoretisch scheidden, grepen geen oogenblik 18 tot in de diepere lagen van hun verhouding, - en zij dacht soms in tranen dat ook de 19 dood hun geluk niet zou kunnen ontbinden....


Vorige Volgende