Merlijn, naer het eenig bekende Steinforter handschrift
(1880)–Jacob van Maerlant–
AuteursrechtvrijHoe Merlijn gewonnen wart, ende daerna hoe hy geboren wart.Nu hoert voert die aventure.
Die Duyvel die eerst zeide ter ure,
3415[regelnummer]
Dat hy met wiven wesen mochte,
Doe men hem dese bodescap brochte,
Was hy wel gereet tot haerGa naar voetnoot4 daer,
Ende daer si sliep lach hy met haer
Ende wan een kint aen haer saen;
3420[regelnummer]
Zy wart in wake, sonder waen,
Ende dachte ombe hoers meesters tale,
Mittien zegende zy haer wale,
Ende zy riep: ‘Sancta Marie,
Wat is my gesciet, ach ende wiGa naar voetnoot5!
3425[regelnummer]
My doncket, ick bin in arger dinck
Dan doe ick te bedde ginck!
Helpet, Maria, moeder Onses Heren
Biddet uwen sone, dat hy weren
Myne ziele moet ter goeder stede,
3430[regelnummer]
Ende hy mynen lichaem bevrede
Van den quaden bosen viant!’
Doe stont si op al te hant,
Ende zochte den genen die haer dat dede,
Zy meendeneGa naar voetnoot6 vinden teneger stede;
3435[regelnummer]
Die dore, dat was wonder groet,
Vantsi besloten als si ze besloet.
Doe ginck si in allen hoecken
Beide tasten ende zoecken
Ombe dien, daer haer dat was af gesciet;
3440[regelnummer]
Maer zy en vantenGa naar voetnoot7 altoes niet.
Doe dachte zy wel, datse Sathan
Hadde gehoent ende anders niemanGa naar voetnoot8;
Zy wortGa naar voetnoot9 droevich ende riep zeer:
‘Genade’, sprack zy, ‘lieve Heer!
3445[regelnummer]
Dat ghy den Duyvel niet moetet gehengen,
Dat hy my te dier scanden moet brengen!’
Die nacht ginck heen, ende dat wortGa naar voetnoot9 dach,
Sathanas die zijn beiach
Met hoere suster hadde voldaen,
3450[regelnummer]
Dadese nu wtenGa naar voetnoot10 huyse gaen
Ende haer portier alte male,
Die hem gedient hadden waleGa naar voetnoot11.
Ende doe zy enwech waren gegaen,
Die ioncfrouwe quam also saen
3455[regelnummer]
Wt hoerGa naar voetnoot12 kameren, ende tehant
Riep zy daer doe harenGa naar voetnoot13 seriant,
Ende hieten ombe twe vrouwen zinden
Datsy daer quamen seGa naar voetnoot14 gevinden,
Haer te soeckene den goeden heer.
3460[regelnummer]
Doch quam zy daer met groten seer.
Doe se die goede man versach
Vraegbde hy, wat haer wesen machGa naar voetnoot15,
Want hy sach horen sin verseert:
‘Here’, zeide zy, ‘ick bin onteert;
3465[regelnummer]
Met rechte es my dat herte seer,
My es gescietGa naar voetnoot16, dat nie eer
Wive en gesciede dan my!
Ombe raet kome ick nu te dy.
Gy zegget, dat so groete zonde
3470[regelnummer]
Geen mensche gedoen en konde,
Spreke hy des biechte ende waert hem leet,
Ende hy dan daermee dede gereet
Den raet van zynen confessuer,
God vergevet hem op die uer;
3475[regelnummer]
Here, ick hebbe zere mesdaen,
Ende dat zuldy wel verstaen,
Dat my gehoent hevet die viant’.
Doe zeide zy bem al te hant
| |
[pagina 36]
| |
Van hoerre suster, hoe zy daer quam,
3480[regelnummer]
Ende hoe zy daer ombe wert gram,
Ende oeck hoe zy was teblouwen,
Ende hoe zy van groten rouwen
Ongesegent sloet die dore,
‘Ende vergat al dore ende dore
3485[regelnummer]
Die leringe die gy my tonet;
Des hevet my die viant gehonet
Ende genomen myne reinechede.
Ick doerzochte tot elker stede
Mine kamer, ick en vant daerin
3490[regelnummer]
Man nochte wijf, meer nochte min;
Die dore was besloten wal,
Ende ick en wiste niet al
Wat dinge dat my quam te scaden;
Here, des biddick uwer genaden
3495[regelnummer]
Of ick die doet daerombe kiese
Dat ick die ziele niet en verliese’.
Die goede man, die hoerde haer zeer,
Hem verwonderde des ic lanc ic meer,
Ende hy en geloefde des niet een woert;
3500[regelnummer]
Want hy en hadde des nie gehoert,
Ende hy sprack: ‘die Duyvel es in dy
Entu bist desGa naar voetnoot1 vol, dat doncket my:
Wat penitencien zaltu ontfaen
Dattu my logene does verstaen;
3505[regelnummer]
Nie en was in der wereltGa naar voetnoot2 wijf
Dan met manne, sonder blijf,
Zy en hadden getastet of gesien
Den man daer haer dat mochte af gescien;
Hoe wiltu my gelovich maken
3510[regelnummer]
Dat dy gesciet zijn dese saken’?
Doe antwoerde dat truerige wijf:
‘Also behoede my God mijn lijf,
Als ick iu waerheit doe verstaen’.
Die goede man antworde saen;
3515[regelnummer]
‘Es dat waer, dat wert ons beiden kont,
Maer du heves dy zere besont,
Dattu niet en dades dat ick dy hietGa naar voetnoot3;
Hierombe en saltu dat laten niet,
Du en sals vasten des vrydachsGa naar voetnoot4
3520[regelnummer]
Also lange alse du leven machs,
Ende van den kevesdome doeGa naar voetnoot5 dan,
Des ick geioven niet en kan
Dat dy dat also gesciede,
Penitencie, die ick dy gebiede
3525[regelnummer]
Es dat sake dattu machsGa naar voetnoot6’.
Zy zeide doe: ‘na mijure macht
Wil ick doen, dat gy my heetGa naar voetnoot7’.
Hy sprack: ‘God helpes dy gereet!
Du komesGa naar voetnoot8 hier Gode te genaden
3530[regelnummer]
Ende totter heilgerGa naar voetnoot9 kerken te raden,
Die God kochte met sinen bloede,
Dat was met enen dueren goede.
Dat esGa naar voetnoot10 gewarege bichte,
Was dat by dage was dat by lichteGa naar voetnoot11,
3535[regelnummer]
Also alse die dinck gevel
Dattu also seides ende niet el,
Ende du does dat men dy raet’.
‘Here’, sprack si, ‘al dat daertoe staet
Wil ick doen al dat ick kan’.
3540[regelnummer]
‘God helpes dy, lieve!’Ga naar voetnoot12 sprack die man,
‘Es dat waer, dattu my does verstaen,
Ick hope du zaldesGa naar voetnoot13 wel ontgaen’.
‘Also gewaerlyc’, sprack echt dat wijf,
‘So moet my God behoeden dat lijf,
3545[regelnummer]
Als ick iu waerheit doeGa naar voetnoot14 verstaen.
Die goede man antworde saen:
‘Du sals doen al mynen raet
Ende scuwen meer voert al quaet’.
‘Here’, zeide zy, ‘dit es al waerhede’.
3550[regelnummer]
‘So vertyeGa naar voetnoot15 dan voert unkueshede’,
Sprack die man, ‘ende des en laet niet,
Sonder dat slapende gesciet’.
‘Ick doe, Here’, sprack die ioncfrouwe,
‘Nu weset mijn borge getrouwe,
3555[regelnummer]
Of ick doe dat gy my heetGa naar voetnoot16,
Also wel alse ieman die men weet,
Dat my God vergeven sal,
Here, hieraf myne mesdaet al’.
Ene discipline gaf by haer daer,
3560[regelnummer]
Ende sette haer penitencie zwaer.
Die nam zy wenende ende met trouwen
Als eenGa naar voetnoot17, dien zine sonden rouwen.
Hy zegende se met goeden zinne
Ende leerde haer Onses Heren minne.
3565[regelnummer]
Hy dachte, hoeGa naar voetnoot18 dat wesen mochte,
Dat zy hem te voren brochte;
Hy dachte, dattetGa naar voetnoot19 die Duyvel dede.
Doe leide hy se tenerGa naar voetnoot20 stede,
| |
[pagina 37]
| |
Daer hy ze drinken dede wywater.
3570[regelnummer]
‘Nu moet dy zegenen’, zeide hy, ‘Pater
Et filius et sanctum flamenGa naar voetnoot1;
Nu drinck in dien name. Amen’.
‘Nu denck’, zeide hy, ‘omb die gebode
Die ick dy geleert hebbe van Gode,
3575[regelnummer]
Ende alse du moet heves, kom tot my’.
Hy zegende se, ende doe zeide hy:
‘Gaet tot Gode, ende al dat goet
Ende die aelmissen, die gy doet,
Sette ick iu voer uwe zonden’.
3580[regelnummer]
Dus ginck zy, tenGa naar voetnoot2 zelven stonden,
Ende leide een heilichGa naar voetnoot3 leven.
Die viant sach, dat zy begeven
Sijn doen (hadde), in dienGa naar voetnoot4 gebaer
Alse of zy sonder zonde waer.
3585[regelnummer]
Des wort hy wtermaten gram.
Mettien die tijt so verre quam
Dattie vrucht in hoer wiesGa naar voetnoot5
Ende die lichaem hoer opblies,
Sodat dat volck wort gewaer
3590[regelnummer]
Ende zeiden doe tot haer:
‘Joncfrouwe, gy dieket nu zeer’;
Zy sprack: ‘danck hebbe Onse Heer’!
Zy zeiden: ‘lieveGa naar voetnoot6, by wat manGa naar voetnoot7
HebdyGa naar voetnoot8 dat kint ontfangen danGa naar voetnoot9?’
3595[regelnummer]
So helpe my God wt aller noet
Also ick des en weet clene no groet!’
‘Hevet dat volck gewesen met iu alle gader
Dat gy niet en kennet den vader’?
Zy zeide: ‘so moet my die Godes krachtGa naar voetnoot10
3600[regelnummer]
NemberGa naar voetnoot11 van deserGa naar voetnoot12 dracht
My verlosen, of ick ic man,
Met tastene ofte met ziene, gewan
My so na met zulken zaken,
Dat hy my met kinde mochte maken’!
3605[regelnummer]
Zy zeiden haer doe ende spraken:
‘Lieve minne, met desen saken
En gesciede dit nieGa naar voetnoot13 vrouwen;
Wie sal iu des getrouwen?
Goet es dat te zieneGa naar voetnoot14, dat ghineGa naar voetnoot15 mint
3610[regelnummer]
DienGa naar voetnoot16, daer gy af draget dat kint,
Dat gy des niet en wilt openbaren
Maer dat esGa naar voetnoot17 scade twaren,
Dat daer iu ombe teGa naar voetnoot18 stervene steet
Ten iersten alse dat die rechterGa naar voetnoot19 weet’.
3615[regelnummer]
‘Faise de moi Deus son plaisir’Ga naar voetnoot20,
Sprack die ioncfrou, ‘hy vint my hier,
Maer also behoude my God mijn leven
Als ick en weet wienGa naar voetnoot21 dat kint geven’.
Die vrouwen hielden dies hoer spot,
3620[regelnummer]
Ende schieden dane ende zeiden: ‘wete God,
Iu scoenheit ende iu scone gelaet
Ende iu simpelheit es worden quaet,
Want gy hebbet dat nu al verloren’.
Dat stont haer so, zy moestGa naar voetnoot22 dat horen;
3625[regelnummer]
Des was hoer herde weeGa naar voetnoot23 te moede,
Zy zochte raet alse die vroede,
Ende ginck te haren confessuer,
Ende tellede hem hoer aventuer,
Wat die vrouwen tot haer zeiden daer.
3630[regelnummer]
Die goede man wort wel gewaer,
Dat zy droech levendich kint;
Hy sprack: ‘ia, en hebdyGa naar voetnoot24 niet sint
Gelaten van dat ick iu hiet’?
‘Here’, sprack zy, ‘neen, ick niet’.
3635[regelnummer]
‘Gesciedet’, zeide hy, ‘iu niet meer
Dat wonder dat iu gesciede eer’?
‘Here’, zeide zy, ‘dat en es my gesciet
Maer eens, daer my afkoemt dit verdrietGa naar voetnoot25.
Des wonderde den goeden man;
3640[regelnummer]
Ende zy hescreef die wise dan
Ende die nacht, dattet hoer gesciedeGa naar voetnoot26.
Hy sprack: ‘van den quaden diede
Laet die tale algader gaen,
Ende weestGa naar voetnoot27 des zonder waen;
3645[regelnummer]
ZegdyGa naar voetnoot28 my waer, wetet lat te voren
Alse dat kint wertGa naar voetnoot29 geboren,
Zal ick die waerheit weten welGa naar voetnoot30
Hope ick an Gode, anders nyman elGa naar voetnoot30;
Es dat waer, dat gy my doet verstaen
3650[regelnummer]
Gy zultGa naar voetnoot31 der doet wel ontgaen;
Wat wonder es dat, al hebdyGa naar voetnoot32 vaer,
AlsetGa naar voetnoot33 vor dat gorechte wert openbaer,
ZullenGa naar voetnoot34 zy u willen ontliven
Ombedat iu goet hem zoude bliven;
3655[regelnummer]
Maer ten iersten dat gy zijt gevaen,
So doet my dat met enen bode verstaen,
| |
[pagina 38]
| |
Ick sal iu helpen, ende geven iu troest;
Ick weet wel, gy werdet verloest
Van Gode; ja, zijtGa naar voetnoot1 gy zulck van binnen
3660[regelnummer]
Als gy my buyten doet bekinnen;
Gaet te huys ende weest zonder sorge,
Doet wel, ick ben hieraf iu borge;
Een goet leven doet sterven wal’.
Zy ginck te huys ende dede al
3665[regelnummer]
Dat beste dat zy mochte.
Met dien quam daer gerochte
Vor den rechter van den dinck
Schiere hy die ioncfrouwe vinck.
Men brochte ze vor die schepene danGa naar voetnoot2
3670[regelnummer]
Ende zy ontboet dat den goeden manGa naar voetnoot2
Die hoer te radene plach.
Hy quam daer optenGa naar voetnoot3 selven dach;
Met dien quam daer die rechter nu;
Die liede zeidenGa naar voetnoot4: ‘Here, hoert ons nu;
3675[regelnummer]
Dese vrouwe zeght, dat zy van man
Nie negene scult gewan’.
Hy zeide doe: ‘es dat iu waen,
Dat vrouwe kint mach ontfaen
Sonder gemeenscap van man’?
3680[regelnummer]
Hoer confessoer antworde dan:
‘Ick en segge iu niet al dat ick weet,
Maer dat zegge ick iu gereet:
Doet mynen raet, dat es iu goet,
Dat gy daer geen gerechte over en doet,
3685[regelnummer]
Eer zy van den kinde es genescn,
Want dat en duncket my geen recht wesen,
Dat kint en hevet gener doet verdient’.
Doe zeide die rechter: ‘lieve vrientGa naar voetnoot5,
So willewy des doen al uwen wille’.
3690[regelnummer]
‘Hoert, Here’, zeide hy, ‘ende zwiget stille,
Doe ze in enen torn besluyten
Ende wachtersGa naar voetnoot6 genoech daer buyten,
Ende met hoer twe vrouwen, die se verhoegen
Ende in dieGa naar voetnoot7 pine gehelpen mogen.
3695[regelnummer]
Dus moesten zy besloten wesen,
Tote dien dat zy was genesen,
Ende dat kint mach allene eten;
Mach men dan daer anders ietGa naar voetnoot8 af weten,
So rechtet daerover, heer baliu!
3700[regelnummer]
Dese dinck rade ick iu nu;
Dit is dat beste, dat ick daer af weet;
DoedyGa naar voetnoot9 iet anders, dat es my leet’.
Die goede man gaf desen raet;
Hy en dochteGa naar voetnoot10 den rechter niet quaet.
3705[regelnummer]
Hy dade ze doen in enen steen,
Daer en was an dore negeen
Zy en waren vaste verhameit;
Twe vrouwen warenGa naar voetnoot11 met hoer geleit
Die vroedesteGa naar voetnoot12, die men vinden waendeGa naar voetnoot13
3710[regelnummer]
Een venster dat bleef open staende
Daer men in trecken mochte
Sulke sake als hem dochte.
Die goede man die dit geriet,
Hy sprack opwaertGa naar voetnoot14 ende hiet
3715[regelnummer]
Der ioncfrouwen ende zeideGa naar voetnoot15:
Geef den kinde sine KerstenhedeGa naar voetnoot16
Ten iersten als dat geboren esGa naar voetnoot17;
Alse du machsGa naar voetnoot18 gemerken des,
Dat men over dy sal rechtenGa naar voetnoot19,
3720[regelnummer]
Sende na my met dinen knechten’.
‘Geerne, here’, riep zy naer.
Dus bleef die ionefrouwe daer
In den toerne, die dat zwaer verdroech,
Ende dat gerechte gaf hoer genoech.
3725[regelnummer]
Doe quam die tijt, dat zy genas;
Ende doe dat kint geboren was,
Zoudet hebben gehad des Duyvels zin
Wantet was Duyvels gewin;
Maer hy haddet oevele verhoet
3730[regelnummer]
Ende Jhesus starf dor groete oetmoetGa naar voetnoot20,
Ende hy hoende die ioncfrouwe
In den slape, des zy hadde rouwe;
Doe zy gehoent was ende verraden,
Sy riep ten alre eersten ‘genaden’
3735[regelnummer]
An Onsen Here herde sterkeGa naar voetnoot21,
Ende beval haer der heilger kerken
Ende hem allen, die met God zijn;
Hierombe so woude Onse Here fijn
Dat die Duyvele daer ane vonden
3740[regelnummer]
Die dinck daer zy dat ombe bestondenGa naar voetnoot22.
Zy wonden dat, zeghet die hystorie,
Dat dat kint hadde boerGa naar voetnoot23 memorie
Van allen dingen die waren gescietGa naar voetnoot24
Des en gebrack hem niets nietGa naar voetnoot25.
3745[regelnummer]
Maer God kende der vrouwen zin,
Dat hoer leet was zulck gewin;
| |
[pagina 39]
| |
Des woude hi dat der moeder zonde
Den kinde niet gescaden konde,
Ende gaf hem, dattet konde vorsien
3750[regelnummer]
Alle die dinge die souden gescien.
Dus hadde hi van den viant
Die vorgeledene dinge bekant;
Ende dat gescienGa naar voetnoot1 soude embermeer
Wiste dat kint van Onsen Heer.
3755[regelnummer]
Dus mochtet hem keren daer het woudeGa naar voetnoot2,
Wilt oeck dat, (het) mochte boudeGa naar voetnoot3
Onsen Here geven zijn recht
Ende den Duvele zijn deel echtGa naar voetnoot4;
Want dat vleesch quam van den viant,
3760[regelnummer]
Ende God hadder die ziele in gesant,
Ombedat die lieden zouden daerin
Proeven mogen des Duvels zin,
Hi gaf hem meer sins dan enen anderen:
Hi hevet des noet, hi mach daer wanderenGa naar voetnoot5.
3765[regelnummer]
Wes dat kint sal plegen moechdyGa naar voetnoot6 hoeren,
Maer aldus so wasset geboren.
Ende die vrouwen waren vervaert
OmbedattetGa naar voetnoot7 was also gehaert;
Zy lietent der moeder schouwen daer zy lach;
3770[regelnummer]
Si zegende haer alse ziet zach
‘Dat kint vervaert my!’ sprack die vronwe
‘So doetetGa naar voetnoot8 oeck ons, by mijnre trouwe!’
Antworden die andereGa naar voetnoot9 wijf,
‘Dat wy wanen verliesen dat lijf’.
3775[regelnummer]
Die moeder sprack: ‘un doetetGa naar voetnoot10 doepen;
Men zalt an ene line knopen,
Ende latent wterGa naar voetnoot11 venster neder’.
Die wijf antwoerden hoer weder:
‘Hoe sal ment hetenGa naar voetnoot12, wete gy des iet’?
3780[regelnummer]
Si zeide: ‘alse mijn vader hiet’.
Si lietent neder met goeder stade
Ende hieten, dat ment kerstenen dade,
Ende dat ment hiete na den oudervader.
‘Geerne’! riepen si alle te gader,
3785[regelnummer]
‘Dat moete ter goeder tijt zijn.
Doe hietment naden manne Merlijn.
Merlyn wasset kerstenGa naar voetnoot13 gedaen.
Men gaffet der moeder weder saen
Wantet nieman anders dorste sogen;
3790[regelnummer]
Die moeder hieltet, si moestet gedogen
Totdien dattet hadde maende tiene.
Die vrouwen zeiden: ‘zo onsiene
Kint en zagenGa naar voetnoot14 wy nie eer’!
Des wonderde hem icGa naar voetnoot15 lanck icGa naar voetnoot15 meer.
3795[regelnummer]
Doe het tienGa naar voetnoot16 maent was outGa naar voetnoot17 twaren
Dochtet hem wesen van tween iaron,
Doe het was van anderhalven iaer
Zeiden die vrouwen openbaer:
‘Vrouwe, wy willen hene gaen
3800[regelnummer]
Al daer onse woninge staen,
Tot onsen vrienden, want dat es tijt’.
Si zeide: ‘Als gy hene zijt
Sal men my te hant ontliven!’
‘Wat mogewy des? wy en mogen bliven
3805[regelnummer]
Met in hier niet embermeer’.
Die ander weende doe herde zeer,
Want zi was zere vervaert,
Ende zi gingen ter vensterwaertGa naar voetnoot18;
Ende die moeder nam hoer kint
3810[regelnummer]
In haren arm, ende zi begint
Maken een groet hantgeslach:
‘Lieve kint!’ sprack si, ‘o wi, o wach!
Dordy moet ick dieGa naar voetnoot19 doet ontfaen,
Nochtan en hebbick niet mesdaen,
3815[regelnummer]
Ick en weet hoe my dat es gesciet,
Ende men wildes my geloeven niet.
Dus moet ick sterven met onrechte!’
Doe sprack si dus te genen knechtoGa naar voetnoot20
Ende zi zeide: ‘of God dat hevet gekoren,
3820[regelnummer]
Dattu werdes van my geboren!’
Dus claechde zi hoer grote leet;
Dat kint sach op haer, ende sprack gereet:
‘Lieve moeder, en bedroevetGa naar voetnoot21 iu niet
Ombedat iu noch es gesciet.
3825[regelnummer]
So en werdestu niet verdaen’.
Doe dat die moeder hadde verstaen,
BesweeckGa naar voetnoot22 haer dat herte ende al die lede;
Hoer armeGa naar voetnoot23 ontgingen hoer mede
Ende dat kint vielGa naar voetnoot24 neder ende scree;
3830[regelnummer]
Doe quamen die ander vrouwen twe
Die totterGa naar voetnoot25 venster waren gestaen,
Ende zeiden: ‘wildyGa naar voetnoot26 dat kint verslaen?
Waerombe lietdy dat ter aerde vallen’?
Die moeder zeide vor hem allen,
3835[regelnummer]
Ende antworde, als die blode:
‘Dat zoude ick doen herde node,
| |
[pagina 40]
| |
Maer dor een woert, dattet my zeide,
OntvieletGa naar voetnoot1 my’. Doe spraken zi beide:
‘Wat wonder zeidet iu hier toe?’
3840[regelnummer]
‘Twaren’, zeide zy, ‘dat zeide zoe,
Dat men my hierombe niet verdede’.
‘Het zoude noch spreken, haddet stede’,
Antworden die wijf, ende met dien
Namen sietGa naar voetnoot2 ende hebben 't besien,
3845[regelnummer]
Ende bezechten offetGa naar voetnoot2 wilde spreken voert;
Maer dat en zeide nietGa naar voetnoot3 een woert.
Die moeder sprack: ‘nu zegget sciere
Dat men nu zal in enen viere
Verbernen mi dor sinen wille,
3850[regelnummer]
Hi en sal niet lange zwigen stille’.
In horen arm nam het metdien
Die moeder, die geerne hadde gesien
Dat dat kint nu hadde iet geseetGa naar voetnoot4.
Die wijf zeiden doe: ‘God weet,
3855[regelnummer]
Dat es scade, dat in scone lijf,
Ombe desen leliken keytijff,
So jamerlike wert verloren;
Hi waer bat gebleven ongeboren’.
‘Gy lieget’, antworde Merlijn,
3860[regelnummer]
‘Al hiet iu die moeder mijn’.Ga naar voetnoot5
Doe worden die wijf in vare,
Ende zeiden, dattet die Duvel ware,
Dat en waer geen kint, dat spreken konde,
Ende hoer tale so wael verstonde.
3865[regelnummer]
Doe spraken zi hem an die twee,
Ende hi en antworde doe niet mee
Dan ‘laet my in vreden staen;
Gy hebbet zelven meer misdaen,
Dat zegge ick iu, dan mijn moeder doet’.
3870[regelnummer]
Dit wonderde hem in hoeren moet,
Ende zeiden: ‘dit grote wonder
Moet dat volck weten hier onder,
Wy en sullen dat niet verhelen’.
T'ierstGa naar voetnoot6 dat zy dat mochten getelen,
3875[regelnummer]
Quamen si nederGa naar voetnoot7, ende zeiden
Van Merline die vromecheide
Sodat die rechter wiste die zake;
Dat dochteGa naar voetnoot8 hem wouder, dat dit kint sprakeGa naar voetnoot9
Ende zeide: ‘spreket hi nu, die knecht,
3880[regelnummer]
So es dat tijt, dat men over haer recht
Ende mense voertbringeGa naar voetnoot10
Vor die scepene in dat gedinge.
|
|