Heimelijkheid der heimelijkheden
(1917)–Jacob van Maerlant–
Auteursrecht onbekendXIX.1605[regelnummer]
Wise liede camen gheredenGa naar margenoot+aant.
Haren wech, ende tere steden
Namen si herberghe up enen dach
Met enen man, die wevens plach.
Des nachts, alst ghevel dat gone,
1610[regelnummer]
Ghenas die vrouwe van enen sone.
Die gasten hebben dit ghehort,
Ende mercten des kinds ghebort,Ga naar voetnoot1612
Ende ordinerden sine planeten,Ga naar margenoot+
Die int risen ende int beten
1615[regelnummer]
Waren up die selve stont,
Dat die vrouwe wort ghesont;
So dat die teekenen van verren,aant.
Dats die goede nutte sterren,
Up die wile vander nacht
1620[regelnummer]
Waren wel in hare macht;
Noch ne waren die quade sterren
Gheresen niet, dies vele verwerren.
Hier bi toghedem nature,
Dat dat kind cam in die ure,
1625[regelnummer]
Dathet wijs soude sijn van rade,
Hovesch, behendich, vro ende spade,Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot1626
Ende van landsheren ghemint.Ga naar margenoot+
Dit ne seit sie niet een twint
Noch der moeder, noch den vader,
1630[regelnummer]
Maer sie sweghens altegader.
t Kind ghewies ende wort vrome.Ga naar voetnoot1631
| |
[pagina 171]
| |
Die vader wille, dat het come
Ende met hem lere weven,
Maer om sterven no om leven
1635[regelnummer]
Ne conde hijt met ghenen slane
An dat ambocht bringhen ane.
Doe liet hine al onghesleghen,
Ende liet hem sijns willen pleghen,
Recht als een verloren man.
1640[regelnummer]
Die jonghelinc kerde hem vort anGa naar voetnoot1640
An wise lieden, ende word ter curen
Vroed van sterren ende van naturen,
Wijs van zeden ende van wetten,
Ende hoemen heren soude besetten,
1645[regelnummer]
Ende cam te heren hove,
Ende wort van so groten love.
In India wilen ghevelGa naar margenoot+Ga naar voetnoot1647
Hier jeghen een weder bispel:
Een coninc hadde twee sonen,aant.
1650[regelnummer]
Die hie ter wiseit wilde wonen.
Deen verstont aldat men hem leerde;
Maer waer toe men den andren keerde,
Daer wijsheit an was anscine,
Dat was al verlorne pine.
1655[regelnummer]
Die coninc, die hem dies scaemt,Ga naar voetnoot1655
Send sinen sone, als hem betaemt,
Achter lande met groten heren,
Maer dats om niet: hine mach niet leren
Sonder allene smede ambacht;Ga naar voetnoot1659
1660[regelnummer]
Dat condi wel al sonder cracht.
Dies wort die vader in drouven moede,
Ende dede te samen sine vroede,
| |
[pagina 172]
| |
Endevraechde, waerbihetmochtewesen.Ga naar margenoot+
Sie ghinghen prouven ende lesen
1665[regelnummer]
Sine tijt ende sine ghebort,
Ende sochten weder ende vort,
Ende vondent al openbare,
Dat het scout der sterren ware,
Die die nacht hadde tier stond,Ga naar margenoot+
1670[regelnummer]
Dat sijn moeder sijns wort ghesont.
Dies ghelijx als wie hier callen,Ga naar margenoot+
So es te menigher stond ghevallen.
Hier omme raed Aristotiles,
Dat elc landshere hoede des,
1675[regelnummer]
Dat hie niemene versmade,
Noch steke van sinen rade
Om sine cleenheit, vint hine wijsGa naar voetnoot1677
Ende ere minnende ende prijs,
Wel gheseed, ende danne pleghe
1680[regelnummer]
Boosheit te scuwene alleweghe,
Hovesch ende erachtich also wale,
Ende wel gheraect an sine tale,
Ende spreken connen van ouden tiden.
Sulke sullen bi hare siden
1685[regelnummer]
Heren houden ende kinnen,aant.
Want sie recht ende wareit minnen
Ende raden des lands orbare
Ende sheren ere, hoe soot vare.
|
|