Heimelijkheid der heimelijkheden
(1917)–Jacob van Maerlant– Auteursrecht onbekendXII.955[regelnummer]
Die houden wille sine ghesonde,Ga naar margenoot+
Twee dinghe marke talre stonde:
Deen es dat men in elker wise
Nutte sulken dranc ende spise,
Die ghetidich es int jaer,Ga naar voetnoot959
960[regelnummer]
Ende na dien dat hi selve swaeraant.
Ofte jonc van daghen si,Ga naar margenoot+
Ende daer sine nature bi
Ghehouden es ende up ghevoed;
Dander es dat hi houden moet,Ga naar voetnoot964
| |
[pagina 148]
| |
965[regelnummer]
Dat hi sinen lechame mede
Moet vander overtullichede,aant.
Daer die quade humure af risen,
Suveren, als die meesters wisen.
Een lechame, bi naturen heet,Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot969
970[regelnummer]
Ende te verduwene ghereet,
Dien sijn groeve spisen goed,
Wantse die grote hitte verdoet;
Een droghe lechame ende een coud,Ga naar voetnoot973
Lichte spise es sijn ghewoud.Ga naar voetnoot974aant.
975[regelnummer]
Dus die leven wille ghesont,
Hi sal nutten talre stont
Sulke spise, sulken dranc,
Als sire complexien es belanc.Ga naar margenoot+
Ga naar margenoot+Hort, hoe men buten verstaet,Ga naar margenoot+
980[regelnummer]
Hoe die maghe es goet of quaed:
Maghe die verduwet wel,
Maect den lechame dapper ende snel,Ga naar voetnoot982
Ende maect den sin claer van wetene,
Ende goeden smaec ende lust van etene;
985[regelnummer]
Der cranker maghe tekine sijn claer:
Als die lechame es traghe ende swaer,
Ende men tanscijn te blasen siet,Ga naar voetnoot987
Ende men dicken te ghewene pliet,aant.
Ende swaer sijn die oghen lede,
990[regelnummer]
Ende lelic up werpen mede,Ga naar voetnoot990aant.
Dat bitter scaerp si ende nat,
Ende quade roke si in dat;
| |
[pagina 149]
| |
Hier af coemt in deser wise,
Dat hem lettel lust der spise.
995[regelnummer]
In desen dinghen wese elc vroede
Sire ghesonden in groter hoede.
Ga naar margenoot+Vor maeltide eist pinen goet,
Want die maghe verwaermen doet.Ga naar margenoot+
Pinen na maeltiden verswaerd,
1000[regelnummer]
Want die spise valt nederwaerdGa naar voetnoot1000
Inder maghen gront al ro,
Ende sluut den dorganc also;
Daer af coemt menich verdriet.Ga naar margenoot+
Ga naar margenoot+Dat men vormaels slapen pliet,
1005[regelnummer]
Vermaghert des menschen lede,Ga naar voetnoot1005
Ende verdroghet die vuchtichede;
Dat men namaels slapen acht,
Dat voet wel ende ghevet cracht,
Want die hitte, die hare deeltGa naar voetnoot1009
1010[regelnummer]
In alle lede, te samene har heelt,
Ende verhit die maghe binnen,Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot1011
Dat soe die spise al mach verwinnen,
Entie redene entie sinne
Rusten dan met groter minne.Ga naar margenoot+
1015[regelnummer]
Hier omme segghen some wise,Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot1015
Dat bet voet die avontspise,
Dan die middachspise doet;
Want daghes hitte, entie moet,
Die dan es al ongheroe,
1020[regelnummer]
Soe si, dat die spise verdoe,aant.
Entie maghe ward coud ende cranc:
| |
[pagina 150]
| |
Dus verdervet der spisen ganc.
Navons eist anders ghescepen:
So ward die maghe met hitten begrepen,
1025[regelnummer]
Ende so rusten alle die sinne:
Dat comt der ghesonden te winne.
Oec eist recht, dat elc man sie,Ga naar voetnoot1027
Of hi twee warf etens plie,
Dat hiniene vaste tenen male;aant.
1030[regelnummer]
Ende die eens etet also wale
Van costumen, dat hi scuwe
Twee warf tetene over nuwe;aant.
Het mach hem els werden te sure:
Pleghinghe es ene andre nature.aant.
1035[regelnummer]
Moet men oec costumen ontkeren,Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot1035
Dat moet men der naturen leren,
Van wilen te wilen, van dage te dage,
So langhe, dat nature verdrage.
Elc hoedem oec, dat hi niet ne ete,aant.
1040[regelnummer]
Eer hi wel die waerheit wete,
Dat die maghe hebbe verdaen
Die spise, die soe hadde ontfaen;
Ende dat mach men daer bi weten,
Als enen sere langhet om eten,
1045[regelnummer]
Ende hem dat spu dinne ende claer
Ten monde coemt vloiende daer;
Want die spise up spise laedt,
Sere hi der naturen scaedt.
Niemen ne si tonghereet,Ga naar voetnoot1049
1050[regelnummer]
Als hem hongher ane gheet,Ga naar margenoot+
Hine ete metter vaerd;
| |
[pagina 151]
| |
Want eist dat hijt te langhe spaerd,
So coemt ene vuchtheit swaer
Ende een roec, ende vervullet daer
1055[regelnummer]
Die maghe, entie sijn harde quaet;
Ende als tgoene ten hersenen gaet,Ga naar voetnoot1056
So wardet soe verstormet dan,
Ende die hongher vorgaet vort an;
Ende al eist dat men ten male coemt,
1060[regelnummer]
Weet, dat die spise lettel vroemtGa naar margenoot+
|
|