Heimelijkheid der heimelijkheden
(1917)–Jacob van Maerlant– Auteursrecht onbekendIV.265[regelnummer]
Dat men niet ghevoele an die
Ghenoechten van den lechame,
Die beestelijc sijn ende sere onbequame
Ende verdervelijc der eren.
270[regelnummer]
Die hem an svlees wille keren,aant.
Sine verstannesse ende sijn sin
Van sire zielen verdervet der in.
Weelde hevet in haren sinneGa naar voetnoot273aant.
Verdect vleselike minne;
| |
[pagina 125]
| |
275[regelnummer]
Des vlees minne bringhet voren,Ga naar margenoot+
Daer ghiericheit af wart gheboren;aant.
Minne van goede bringhet ghereitaant.
Van hare die onscamelheit;
Onscamelheit die doet verwanen;
280[regelnummer]
Verwaentheit laet hare ontspanen,
Ende coemt an donghetrouwichede;
Onghetrouwe volghet diefte mede;
Diefte, dats lachter ende scandeGa naar voetnoot283-284
Ende karkere ende bande,
285[regelnummer]
Ende dus wart der ghenouchten ende,
Lives verlies ende der zielen scende,Ga naar margenoot+
Ende ghesciet dan onrecht der naturen.aant.
Ga naar margenoot+Nu betaemt dan telker urenGa naar margenoot+
Lansheren, dien doghet es bequame,
290[regelnummer]
Dat die mare van sire name
In groter erliker wijshedenGa naar voetnoot291
Vermaert warde in vele steden,
Ende hi onder sine edele manGa naar margenoot+
Wiselike dadinghen can.aant.
295[regelnummer]
Hier af coemt hem prijs ende ere,
Ende warter mede ontsien oec sere,
Als sine horen in talen vroed,Ga naar voetnoot297
Ende sine dinc oec wiselijc doet.
300[regelnummer]
An dese machtighe landsheren,
Weder si wijs sijn ofte niet,
Want wat landsheren die des pliet,
Dat hi sijn lant wel beset
In bedwanghe der Gods wet,
| |
[pagina 126]
| |
305[regelnummer]
Die sal met eren regneren,
Ende die plocken wille ende scerenGa naar voetnoot306-9aant.
Sijn volc, dan werpen buten rechte,
Hi laat die steenstrate rechte,
Die met waerheit es beset,
310[regelnummer]
Ende onseghet sijns selfs wet;
Ende die sire wet niet ne rouct,
Die ward onwaerd ende vervlouct.
So betaemt dan wel den here,
Dat hi hem ant rechte kere,
315[regelnummer]
Met ghevensder herten niet,
Maer alse trouwe ende recht ghebied:
Dat alt volc moghe verstaen,
Dat hi Gode es onderdaen.
Dan doen die lieden haren here
320[regelnummer]
Onderdanicheit ende ere,
Ende God die verheftene mede
Om sine onderdanichede.Ga naar margenoot+
Toghet hi hem oec buten goetaant.
Ende ypocrite es in den moet,
325[regelnummer]
Dats een onghedurich ganc:Ga naar voetnoot325
Tfolc vernemet eer iet lanc;
So wart hi van Gode begheven,
Tfolc vermalendijt sijn leven,
Men seit elc sins van hem quaet,
330[regelnummer]
Sine moghentheit tegaet,Ga naar margenoot+
Hie verlieset der werelt ere:Ga naar margenoot+
Wat sal deser talen mere!
Scat no pricieuse stene
Ne moghen hem helpen groot no clene,
335[regelnummer]
Dat hem emmerme toe came
Ere ofte goede name.
|
|