Heimelijkheid der heimelijkheden
(1917)–Jacob van Maerlant– Auteursrecht onbekend
[pagina 122]
| |
Die clare verstannesse van sinne,Ga naar margenoot+
Die es hovet, entie leret al,
Hoe men lant berechten sal.
185[regelnummer]
Soe es van doechden dat behoud,
Ende besiet wanen die scout
Ende waer mesdaet neemt beghin,
Ende wanen verlies coemt ende ghewin;
Ende leert besien wat men sal kiesen,
190[regelnummer]
Ende wat scuwen ende waer an verliesen.
Ende van verstannessen es dit tbegin,
Dat een beghert in sinen sin,
Dat hi van goeder name si.
Wie so dat soect, ghelovets mi,
195[regelnummer]
Onghevenst ende metter doeghet,
Hi wart in der eren verhoghet;Ga naar voetnoot196
Ende diese souct met losen sinne,
Hi wart al ontset daer inne.aant.
Men sal niet willen sekerlike
200[regelnummer]
Coninc sijn om tgrote rike,Ga naar voetnoot200
Maer men saelt begheren tereaant.
Om die grote name der ere.
Dus staet van goeder name die minne
Van alre eren ten beghinne,
205[regelnummer]
Ende die machmen bejaghen mede
Met sinne in der mogenthede.
Beghert iemen om ander dinc
Here te sine of coninc,
Hem ne coemter of no ere no bate,Ga naar voetnoot209-210
210[regelnummer]
Maer in nide ende in die hateaant.
Der liede moet hi sijn verloren.
Vanden nide ward gheborenGa naar voetnoot212
Lieghen, drieghen; dats tallen stondenGa naar margenoot+
Materie van allen sonden;aant.
| |
[pagina 123]
| |
215[regelnummer]
Van lieghene, drieghene, sijt ghewesse,
So wast ende coemt verranesse;aant.
Van verranesse wart hate ghespelt;
Van hatene onrecht, ghewelt;Ga naar voetnoot218
Van onrechte riset tallen stondenGa naar margenoot+
220[regelnummer]
Verhartheit in dorpere sonden;Ga naar margenoot+
Verhartheit maket grammen moet;
Van gramscepen, dies sijn wi vroet,
So coemt overhoricheit mede;aant.
Hier af wast, dat men den vrede
225[regelnummer]
Entie vrienscap al ontseghet;
Dits dat men te nomene pleghet
Vianscap onder die heren;
Van vianscepe, willic u leren,
So wast orloghe ende ghevecht,
230[regelnummer]
Ende orloghe destruert al recht,Ga naar voetnoot230
Ende vellet steden ende vaste muren
Jeghen dat recht der naturen;Ga naar voetnoot232
Ende wat so jeghen nature strijt,
Onteert heren ende lande wijt.
235[regelnummer]
Sie dan lands heere, datti bequameGa naar margenoot+
Si te hebbene goede name,
Want redene met goeder beghertenGa naar voetnoot237
Van goeder name met trouwer herten
Hevet die waerheit ute vercoren;
240[regelnummer]
Ende waerheit es, als wijt horen,
Materie ende wortele mede
Van alre doechdachtighede,
Ende es jeghen die loghene echt.
Van waerheden wart gheboren recht;
245[regelnummer]
Van rechte coemt confidentia:
Gawire metten Dietschen na,aant.
| |
[pagina 124]
| |
So eist die doghet, die hare ghetrost,
Dat God elken gherechten verlost.
Van troste ward miltheit gheboren;Ga naar voetnoot249-260
250[regelnummer]
Miltheit wint hemelijcheit ut vercoren;Ga naar margenoot+
Van hemelikeden vrienscap gaet;
Ende vrienscap winnet den raet;
Raet ghevet helpe talre noot.
Die werelt ware bleven doot,
255[regelnummer]
Newaren die dogheden, die wi nomen,
Dene niet vander andre comen;Ga naar margenoot+
Want hier mede sijn gheset
Recht ende redene ende wet,
Ende dese redene doet bi naturen
260[regelnummer]
Die mensceit te gader gheduren.
Hier omme moeten wi mede lien,
Dat begherte van herscepien
Om den lof van goeder name
Es lovelijc sere ende bequame.
|
|