Heimelijkheid der heimelijkheden
(1917)–Jacob van Maerlant– Auteursrecht onbekend
[pagina 116]
| |
De Heimelijkheid der Heimelijkheden.Die gheven mach, gheve alleweghe:Ga naar margenoot+aant.
Elken radic dat hijs pleghe,Ga naar margenoot+
Want dat men gheeft, dats dat men vint,
Ende dat men houd, vroemt niet een twint.
5[regelnummer]
Noit mi gheven ne vernoiede
Van dat ut minen sinne vloiede,
Ende noch helpt mi alsic gheve.
Nu ontfaet dit, lieve neve,
Van mi, Jacoppe van Merlant,
10[regelnummer]
Wat ic in Latine vant:
Hoe Aristotiles ende gheen ander
Sinen jonghere Alexander
Leerde die werelt berechten
Ende jeghen die sonden vechten,
15[regelnummer]
Want het hoghen here betaemt
Ende elken here die hem scaemt,
Dat hi wete, hoe land bedriven
Ende selve in sire eren bliven.
Vindire iet in, dat te prisene es,Ga naar voetnoot19aant.
20[regelnummer]
Dat visierde Aristotiles;
Vindire oec iet onnuts inne,
Dat tijt minen dommen sinne.
Dese bouc es in Latine gheseit
Die hemelijchede der hemelijcheit.
25[regelnummer]
Gode biddic ten beghinne,
Dat hi mi helpe hier inne,
Ende sire moeder der reinre maghet,
Diet al met haerre beden draghet.
| |
[pagina 117]
| |
I.30[regelnummer]
Lansheren sijn van viere manieren:
Sulc es milde van goeder maten
Hem ende sinen ondersaten;
Sulc es in so swaer een strec,Ga naar margenoot+
Dat hi hem enten sinen es vrec;Ga naar margenoot+
35[regelnummer]
Sulc here hem nauwe beset,
Ende es den sinen milder bet;aant.
Sulc es oec hem selven goed,
Die sinen volke al onrecht doet.
Nu segghen die van Ytale:Ga naar voetnoot39-40
40[regelnummer]
Het nes ghene mesprise tale,aant.
Dat here hem selven nauwe beset,
Doet hi sinen lieden te bet.
Die van Yndien segghen dit,
Dat an den lantshere niet messit,
45[regelnummer]
Dat hi vrec es utermaten
Hem ende sinen ondersaten.
Nu wedersegghen altemale
Die Persiene dese tale,
Ende segghen: lanshere ne dooch niet,
50[regelnummer]
Die hem selven ende sijn diet
Mildelike niet ne berecht.
Aristotiles die spreect echt,Ga naar voetnoot52aant.
Dat het es die swaerste slach,
Dien lanshere an legghen mach,
55[regelnummer]
Dat hi hem selven ian te wel,
Ende den sinen es vrec ende fel,
Want sine macht moet te gaen.
Nu sulwi u hier doen verstaen,Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot58-62
Waer die dogheden entie breckenaant.
| |
[pagina 118]
| |
60[regelnummer]
Deene van den andren trecken,
Ende toghen, wat miltheit si,aant.
Ende wat vrecheit oec daer bi,
Ende watter scaden ane leghet,
Als men der miltheit niene pleghet,
65[regelnummer]
Ende hoe lichte dat ghesciet,
Dat men der miltheit niet ne pliet;
Want lichtelike heeft elc gheleert,
Dat hi sine herte toe keerdaant.
An dullen cost ende onbesceden,Ga naar margenoot+
70[regelnummer]
Ende lichtelike mach men leden
Toter vrecheit den sin,Ga naar margenoot+
Maer miltheit pleghen, daers cracht in.Ga naar voetnoot72
Wille danne een prense milde wesen,Ga naar margenoot+
So sette sinen sin in desen,aant.
75[regelnummer]
Dat hi marke wat hi vermoghe,
Ende die tijt daer gheven up doghe,
Ende marke oec die persone,
Wies hi wardich es van lone.
Here, ghef goet na dire machtGa naar margenoot+Ga naar voetnoot79-82
80[regelnummer]
Ende emmer met der maten bewacht;
Ende ghef dijn goet sulken man,
Dies wardich si mede dan.
Die anders ghevet, mesdoet tewaren,Ga naar voetnoot83
Ende laet der miltheit reghele varen.
85[regelnummer]
Wie anders dan sijn goet ute ghiet
Den bosen, die mer vele siet,
Dies ne ward hem gheen prijs,
Want hets verloren in alre wijs,
Wat so men an den onwaerden leghet;
90[regelnummer]
Ende die sonder mate pleghet
Ute te ghietene sijn goet,
| |
[pagina 119]
| |
Hi moet saen metter spoet
Vallen alse die onvroede
In die havene der aremoede.Ga naar voetnoot94aant.
95[regelnummer]
Dus ghelijct hi, wie soos pleghe,
Hem die sinen viant gheeft den seghe.
|
|