Tooneelpoëzy
(1731)–Katharina Lescaille–
Auteursrechtvrij
[pagina 99]
| |
Eerste tooneel.Sophronia, Justine.
Sophronia.
Ja, Ispar zal getrouw myn wraak tot hulp verstrekken,
En Trasimond haast in zyn Vader zelfs ontdekken
Een Medeminnaar; want ik denk niet dat zyn vlam
Het vuur en voedsel van de jonge Eudoxe nam.
De glans der Keizerin kan hem het hart ontvonken,
Door haar zielroovende en betoverende lonken:
Ik twyfel langer niet. Wat wraak geniet myn hoon,
Wanneer hy, om den pligt te volgen van een Zoon,
Zyn hoop, zyn lust en wensch moet aan zyn Vader geeven!
Zo Trasimond dan eens wierd door zyn lot gedreeven
Haar ongetrouw te zyn, en dat zyn hart en zin,
Van nieuwe liefde ontvonkt, me opoff'ren kwam zyn min,
Justine?
Justine.
In plaats dat gy had deernis met zyn klagten,
Zoud gy met bittere versmaading hem verachten.
Sophronia.
Ik kan van 't geen myn hart zou doen, in zulk een staat,
Niets zeggen, Goôn!
Justine.
Hoe! gy . . .
Sophronia.
Die groote woede en haat
Is licht bedekte min, die zelf zich niet durft uiten,
En, op 't vertoonen van de spyt, niets kan besluiten.
Ik voel dat gy my tot bekentenis verbind,
| |
[pagina 100]
| |
Hoe groot de haat zy, dat men echter noch bemint.
Justine.
Ik hoor gerucht, Mevrouw: de Vorst komt herwaarts treeden.
Sophronia.
'k Moet met gemaakte vreugd voor hem myn rouw bekleeden.
| |
Tweede tooneel.Genserik, Sophronia, Hunnerik, Ispar, Justine, Gevolg.
Genserik.
Ge ontvlucht my steeds, Mevrouw, en ik zie anders niet
In uw gezicht als smart, misnoegen, en verdriet.
Zo de oorsprong in uw keur rechtvaardig schynt te wezen,
Ik zal u hooren; spreek, en klaag vry zonder vreezen.
'k Weet dat uw echt, al lang beslooten, reeds met pracht,
Op myne wederkomst, behoor te zyn volbragt.
'k Denk dat dit uitstel u misschien ontrust zal maaken.
Maar, zo gy my vertrouwt, de billykheid der zaaken . . . .
Sophronia.
Daar 's niets dat haast heeft, en het staat aan uw beleid.
'k Merk dat gy tegen my zoekt reên van moeilykheid.
'k Ontvlied hem, aan wiens oog het myne kan verveelen.
| |
Darde tooneel.Genserik, Hunnerik, Ispar.
Genserik.
Wat zie 'k al hevigheid door uwe goedheid speelen!
Doch laat hy, wien het lust, haar magteloozen haat
En gramschap vreezen, wyl me iets meer ter harte gaat.
Maar zeg my, Hunnerik, kon zy uw hart verwinnen?
Bemint gy haar? Ontdek my, zonder schroom, uw zinnen:
Ik moest uit staatsbelang, om 't muitende geweld,
| |
[pagina 101]
| |
Dat myn gezagh en myn vermoogen hield bekneld,
Te ontwapenen, u aan Sophronia verlooven.
Die tyd is nu voorby, myn magt die vrees te boven,
De stad en staat bevryd van oproer, en het hof
Van zaamenzweeringen: 't ontbreekt hen alle aan stof.
Die vrede, schoon ze my gekost heeft gantsche stroomen
Van zweet en bloed, heb ik noch niet te duur bekoomen.
Myn Zoon, neem naar u lust hier vry uw voordeel van:
Kies, en bemin een vrouw die u behaagen kan.
Hunnerik.
Die keur, myn Heer, zal ik aan u volkoomen laaten.
'k Wacht uw bevel of ik beminnen moet, of haaten.
Uw hoop, uw wensch is myne; erkennende geen magt
Dan de uwe, daar myn hart naar staat en kroonen tracht.
Gy moogt Sophronie, of een ander aan my geeven,
Of buiten het vermaak van 't huwlyk my doen leeven;
'k Gehoorzaam uwen wil: want my doorluchte moed
Heeft staatzucht, en geen liefde, in deeze borst gevoed.
Genserik.
'k Dorst zulk een ryp verstand, en waardige gedachten,
Van uwe lentejeugd, vol edel vuur, niet wachten.
Maar, schoon uw hart alleen van staatzucht gloeit en brand,
Nochtans zal Trasimond regeeren in dit land;
En gy zult, schoon ik u meer min met hart en zinnen,
Zo wy geen vreemde kroon en ryksstaf overwinnen,
In weêrwil van myn hart, gelyk een onderdaan,
Hier moeten 't slaafsch bevel uws Broeders gade slaan.
Maar, op dat gy zoud uw geboortelot braveeren,
Zo zyn we in staat, myn Zoon, om alles te overheeren.
Wy hebben overvloed van scheepen, volk en geld:
De vorsten, ons na by gelegen, zyn in 't veld
Van oorelog den moed en lendenen gebrooken:
| |
[pagina 102]
| |
Zy liggen zonder vrees in laffe rust gedooken.
Doch 't is ons noodig, en wy moeten, eêr wy gaan
Hun landen plond'ren, en wat weêrstand bied verslaan,
Een schyn van reden voor onze oorlogslusten vinden.
't Gemeen laat nimmer, dan van schynrecht zich verblinden.
Het huwlyk brengt hier toe ons oogwit voordeel by:
't Wyst u de trappen tot een nieuwe heerschappy.
Maar de echt, die u zou met Sophronia vermengen,
Kan niets aan ons, als 't geen wy reeds bezitten, brengen:
De tyd heeft dit verbond lang vruchteloos gemaakt.
De Keizer, die in 't oost voor zynen welstand waakt,
Heeft, om myn wenschen en uw hoop te vergenoegen,
Geen Dochter, om die met zyn Ryk u toe te voegen.
Eudoxes huwelyk kan u alleen, myn Zoon,
In het Romeinsch gebied verheffen op den troon.
Gy moet haar 's Vaders dood, haar Moeders spyt en schande,
En Maximus geweld, dat haar gezagh vermande,
En tot zyn huwlyk dwong, gaan wreeken door uw moed;
Schoon deeze misdaân rees zyn dier betaald met bloed:
Want Romen heeft zich aan onëindige ongevallen
Ten doel gezien: door onze handen zyn die wallen,
Zyn huizen, tempels en paleizen omgekeerd,
Zyn schatten weggeroofd, en alles overheerd.
Maar, nu 't gewenschte hulp kan aan onze aanslag geeven,
Zal 't andermaal weêr voor onze oorlogsbliksem beeven,
Daar 't muitende overschot, gebergd in d'eersten nood,
't Verwonnen leeven moet opoff'ren aan de dood.
Hunnerik.
't Romeinsche volk, myn Heer, zal nimmermeer gedoogen
Dat ik zal meester zyn van hun geducht vermoogen;
Ik, die de Zoon ben van een Vader, die wel eêr
Hun glory, glans en staat wierp, door zyn hand, ter neêr.
| |
[pagina 103]
| |
Genserik.
Die waan moet in den naam van 't Keizers Schoonzoon smooren:
Hier zal men Romen meê verblinden en bekooren.
Ook heb ik in die stad noch vrienden die 't met myn
Belangen houden, schoon zy zelfs Romeinen zyn.
't Is dienstig dat gy tracht 't hart der Prinses te winnen.
Hier hebt ge al uw verstand toe noodig, om haar zinnen
Te leiden naer uw wensch. Nooit zag men fierder hart,
Als 't haare, dat vol haat en hoogmoed alles tart.
Hunnerik.
Zy weet dat niet . . .
Genserik.
O neen! niets kwam haar noch ter ooren.
'k Heb Ispar dit geheim eerst deezen dag doen hooren:
Niet dat ik twyfelde aan zyn moed en kloek beleid:
Geenszins, ik heb zyn hart in alle oprechtigheid
Getrouw en yverig in mynen dienst gevonden:
Hy heeft zich zelf aan my, en myn geluk verbonden.
Maar, onbewust noch van de neiging uwer ziel,
Ontdekte ik hem niet wat myn borst beslooten hiel.
Doch zo 'k uw zin zag van een laffe liefde blaaken,
Ik zou, om tot myn hoop en wenschen te geraaken,
En eêr my zulk een staat en glory zoude ontstaan,
Zelf bieden de Prinses myn hand en huwlyk aan.
Myn vloot is uitgerust, vast dobb'rende op de baaren
Dicht by Italiën, en wacht maar op uw paaren.
De plaats des Dwingelands, die zo veel woede als schuld
By zyne staatzucht had, is noch niet weêr vervuld.
Schoon Vrankryk tracht om aan Avitus die te geeven,
Daar is geen Keizer noch op't Kapitool verheeven.
Ook zal de Roomsche Raad, met algemeene vreugd,
Opdraagen staat en kroon aan uwe heldendeugd,
| |
[pagina 104]
| |
Als gy met zyn Prinses, zult aan de Tyber koomen.
Haar trotse en fiere ziel, met reden pas te toomen,
Dient van ons beiden met die hoop te zyn gevleid;
Dit is de weg, die u tot zulk een grootsheid leid.
Ga, aan haar voeten dan zo groot een rykskroon haalen.
| |
Vierde tooneel.Genserik, Ispar.
Genserik.
Met welk een zorg moet ik myn gunst tot hem betaalen!
Ik zou door honderden van lyfsgevaaren heen,
Om dat hy d'eed'len troon der Cezars zou bekleên,
Het alles waagen, eêr ik zag myn hoop verlooren.
Prins Trasimond is met een braave ziel gebooren;
'k Beken 't: en zelfs is hy grootmoedig in zyn daân:
Maar 'k voel een teed're zucht, die my doet overslaan
Voor 't heil van Hunnerik. Hoe zyt gy van gedachten?
Gelooft gy wel dat hem Eudoxe zou verachten,
En Romen weig'ren zyn gebied?
Ispar.
Gy kunt ook licht,
Op dat gy elk alom met reên hier toe verpligt,
U aan de Keizerin, door 't huwelyk verbinden.
Haar schoonheid, moedig hart, doorluchtig bloed en vrinden,
Vergrooten d' eed'len roem en luister van haar staat.
Genserik.
Hoe! ik haar trouwen? Neen: hier meê zou ik den haat
Van gantsch Italiën op myne schouders laaden.
Denkt gy niet dat men daar zal eeuwig haar versmaaden,
En vloeken? Yder weet dat zy, door onze magt,
De Roomsche burgery heeft in 't verderf gebragt.
| |
[pagina 105]
| |
Ispar.
Die haat zal immers dan haar Dochter niet verschoonen.
Genserik.
Hoe! Romen kan aan haar geen haat of wraak betoonen;
Zy heeft den vyand niet in 't hart van 't Ryk geleid,
Te jong zynde om een zaak te zien met onderscheid.
Ook heb ik meerder reên van niet met haar te paaren,
Wanneer als ik bedenk myn inborst en myn jaaren;
Ook zou geen minnaar 't hart der trotse Keizerin,
Als door een slaafschen dienst, bekooren tot zyn min:
En zo 'k myn hart ooit van de liefde liet bestryden,
'k Zou straks begeeren dat men deel nam in myn lyden.
't Lang smeeken is alleen voor laffe minnaars goed.
Het past geen Koning slaafsch te klaagen van zyn gloed.
Ispar.
Vrees niet dat zy u met haar trotsheid zal mishaagen.
Zeg haar slechts dat gy mint: wil my de zorg opdraagen
Van haar te leiden door een liefde, welkers kracht
Ontzagchlyk is gemaakt van vorstlyke oppermagt.
De tyd veroudert nooit, myn Heer, gekroonde hairen,
En haar aanvalligheên bestaan niet in de jaaren.
Genserik.
Gy hebt vergeefs uw zorg en yver aangewend
Om my te ontvonken. Ga, en maak haar straks bekend
Wat ik op heden met myn Zoon heb voorgenomen;
Zeg haar, myn Ispar . . . Maar, ik zie haar zelve komen.
Laat ons beproeven of dat wrokkende gemoed,
En bitter hart niet kan met vleijen zyn verzoet.
't Is ons geen schande; want een ziel, zo hooggebooren,
Zal zelden van den hoon der vrouwen zich verstooren,
En om myn Zoon zou ik myn hart schier zelf verraân.
| |
[pagina 106]
| |
Vyfde tooneel.Genserik, De Keizerin, Ispar, Camille.
Genserik.
Mevrouw, wy moeten nu elkaâr van haat ontslaan.
Gy krygt uw vryheid, naar uw wenschen en verlangen:
De Tyber zal u aan zyn boorden haast ontfangen:
Van honderdduizend man, vol moed en dapperheid,
Zult gy u zien verzeld, en derwaarts heen geleid.
Zy zullen u met roem herstellen in uw staaten,
Of alle in 't heet gevecht het eerlyk leeven laaten:
Ik zal die zelf gebiên, en zweer u by myn kroon,
By de aarde en hemel, en de groote magt der Goôn. . . .
De Keizerin.
Bewaar uw eeden voor die lichter zal gelooven.
Zy zyn onmagtig om 't gevoelen te verdooven
Van myn verdrukten staat, en 't onbeschaamd geweld
Van uwe trouwloosheid, die my in boeijens knelt.
Uwe eeden zyn, gelyk de wind, zo licht vervloogen,
Waar van ik lang genoeg vloekwaardig ben bedroogen:
Dies is 't onmogelyk dat ik, dat ik noch zou,
Na dat gy, tegen uw beloften, eer en trouw,
Karthaag, en Lybië dorst door verraad verwinnen,
Uw eerlooze eeden plaats vergunnen in myn zinnen.
Genserik.
De pligt van eer en eed hield nimmer Vorst in dwang.
Die waan zwicht eeuwig voor 't zwaarwigtig staatsbelang;
En van uw smart, Mevrouw, hoeft gy niet meer te klaagen.
'k Breng u naar Romen, daar ik alles voor zal waagen,
De Keizerin.
Heeft Romen noch iets meer voor uw roofzieke lust?
| |
[pagina 107]
| |
Genserik.
'k Ga daar alleen uw staat herstellen en uw rust.
De Keizerin.
'k Wil niet meer dienen om u boosheid te bedekken,
Noch tot een voorwerp van uw woedende oorlog strekken.
Zoek, om 't Romeinsch gebied te plaagen, and're reên.
Genserik.
't Voorneemen dat ik heb, om, door de plegtigheên
Van 't huw'lyk, uw geslacht aan 't myne te verpligten,
Laat blyken hoe oprecht ik alles wil verrichten.
De Keizerin.
Hoe! door het huwelyk verpligten myn geslacht
Aan 't uwe? Hemel!
Genserik.
Ja, die heb ik lang gedacht.
't Is Hunnerik, die 'k aan uw Dochter op kom draagen.
Zo schoon een keur moest haar bekooren, u behaagen.
'k Stelle u in vryheid, in uw staat, en op uw troon,
Zo ik uw Dochter mag zien trouwen met myn Zoon.
De Keizerin.
'k Stiet eêr met deeze hand 't staal door haar boezem heenen:
Zo zou zy nooit met my die schand'lyk echt beweenen.
Verander, Genserik, verander toch van zin.
Kan 't zyn dat Hunnerik zou trouwen uw Slaavin?
Neen; hy zal nimmermeer tot zulk een lafheid komen.
'k Wensch liever dat my straks het leeven word benomen,
Eêr ik dit lyden zou.
Genserik.
Ik word te veel getergt.
Maak dat gy myn geduld noch goedheid meerder vergt.
Ontfang deeze eer, die uw Verwinnaar u wil schenken,
Wie kan voor uw geluk en staat iets grootscher denken?
| |
[pagina 108]
| |
Ik zou. . . . . .
De Keizerin.
Ik zou 't geval bedanken in myn nood,
Indien uw snoode ziel bevel gaf tot myn dood:
Gy kunt in myn verdriet, dat ik moet eeuwig vreezen,
Daarom niet meerder wreed, noch minder schuldig wezen.
Genserik.
Die lust tot uwe dood, en dat vervoerd verstand,
Is maar een knaaging van uw misdaad en uw schand'.
De Keizerin.
Een die geen misdaad heeft, zal voor geen knaaging schroomen.
Genserik.
Hoe word by u de dood van Maximus genoomen?
Hy was. . . . .
De Keizerin.
Hy was, als gy, Barbaar, een snoo Tyran.
Ik heb op hem de dood gewrooken van myn Man.
Hy dorst, na dat hy hem berooft had van het leeven,
Gesterkt van muiters, door zyn staatzucht aangedreeven,
Stout overweldigen zyn Ryk en Bed, ô Goôn!
'k Verkropte met geduld zulk een vervloekten hoon,
Om door dit middel my op 't zekerste te wreeken,
En, na den bruiloftsnacht zyn hartaâr af te steeken:
Ik heb 't gedaan, en laat een voorbeeld om dit spoor
Te volgen, wine het lust, de gantsche waereld door.
Die zonder wreeken leeft, is 't leeven niet meer waardig.
Genserik.
'k Versta u wel, Mevrouw: die reden, zo hovaardig. . .
De Keizerin.
Die drukt ik dag op dag myn Dochter in 't gemoed,
Op dat zy nimmer werd verbasterd van myn bloed.
Zy leert van my hoe zich de hooggebooren harten
| |
[pagina 109]
| |
Grootmoedig wreeken, naar de grootheid van hun smarten.
Genserik.
'k Merk in uw trotse taal en wreede woede, altyd
't Wraakgierig bloed, waar uit dat gy gesprooten zyt.
Die drift, waar door uw geest zo sterk word aangedreeven,
Heeft Thessalonika gevaarelyk doen beeven,
En kon Italiën eerlang wel doodlyk staan.
De Keizerin.
Ja, op een dag Karthaag van uw geweld ontslaan.
Beef, beef, myn Heer: laat af, laat af van 't ydel poogen.
Eudoxe, die gy wilt doen trouwen voor myne oogen,
Met uwen Zoon, die is myn Dochter; en de stam
Van Theodosius, waar uit ik oorsprong nam,
Is heet op wraak, en zou het grootste hoofd niet spaaren.
Genserik.
Laat my die zorg, Mevrouw: ik zal dat hoofd bewaaren.
Dat morgen de Prinses gehoorzaam' myn bevel.
Daar is zy zelf. Ik laat u t'zaamen.
| |
Zesde tooneel.De Keizerin, Eudoxe, Camille.
De Keizerin.
Weet gy wel
Dat Genserik voor u een Bruigom heeft gekooren?
Eudoxe.
O neen, Mevrouw! waar is die stoutheid uit gebooren?
Staat dit aan hem?
De Keizerin.
Hy meent u dienst te doen, naar 'k zag,
Met een van zyn twee Zoons.
Eudoxe.
Wie of 't van beide is? ach!
| |
[pagina 110]
| |
Prins Hunnerik is aan Sophronia verbonden.
De Keizerin.
'k Versta myn Dochter wel, en zie haar minnewonden.
Een aangenaame hoop heeft u het hart gevleid.
Eudoxe.
Ik luisterde, Mevrouw, met onderdaanigheid
Alleen naar Trasimond: want gy hebt my bevoolen. . . .
De Keizerin.
Ontken niet dat de liefde u wat van 't spoor deed doolen.
Bemin vry, en gy moogt (ik heb 't u zelf geboôn)
Een Prins, die, zelfs ten trots van onze schande en hoon,
Heeft deugds genoeg om onze rampen te verzachten.
Maar wil uw ziel en zin met de allersterkste krachten
Bereiden voor 't verdriet, waar meê men u, en my
Noch zwaarder plaagen wil, in onze slaaverny.
De wreede Genserik, vol onrechtvaardigheden,
Die eeuwig spot met zyn verbonden, trouw en eeden,
Verbreekt Sophroniaas verbond, waar voor ik gruw,
Helaas! myn Dochter, en geeft Hunnerik aan u.
Eudoxe.
Ach! zoud gy. . . .
De Keizerin.
Trasimond kan u, in al dit lyden,
Voor 't alleruiterste gevaar alleen bevryden.
Verzoek zyn hulp. Elk bid hier zyn vermoogen aan.
Al wat men denkt, mag van een minnaar zyn gedaan.
Eudoxe.
'k Wil liefst zyn Broeder, in de plaats van hem te waagen,
Myn liefde ontdekken en myn troostelooze plaagen.
Zou hy zich dienen van myn droeven staat? zou hy. . . .
De Keizerin.
Ja, hy zal alles doen door 's Vaders dwinglandy.
Ik weet dat hy alleen dit huwlyk zoekt te maaken,
| |
[pagina 111]
| |
Om, met meer schyn van recht, aan 't Roomsche Ryk te raaken:
Hy is alom voor een heerszuchtige bekend,
En van zyn eerste jeugd tot wreede daân gewend.
Wat elk in Genserik vervloekt, straalt uit zyne oogen.
Om dat hy dien gelykt kan ik hem niet gedoogen.
Myn Dochter, 'k zeg noch eens, gebruik, terwyl gy kunt,
De magt, die u de min op Trasimond vergunt,
Of gy zult zelf uw leed verhaasten en vergrooten.
Eudoxe.
Hoe! zou 'er dan niet een van onze Bondgenooten,
Door hunne wapens, my verlossen uit zyn magt?
O Roomsche dapperheid! waar zyt gy toe gebragt?
Tot hoe ver is uw roem, uw moed en trouw gekoomen?
De Keizerin.
Gy ziet alleenlyk maar een schaduw meer van Romen;
En het Romeinsche volk, van deez' onwaarden tyd,
Geduurig reis op reis verwonnen in den stryd,
Is trouweloos en laf, ontbloot van magt en vrinden.
Daar 's geen Romeinsche deugd, noch, dapperheid te vinden.
Benaauwd Italiën, om 't welk ik, in myn druk,
Zo dikmaals heb gezucht! ach! mogt ik eens 't geluk
Van 's Hemels goedheid en rechtvaardigheid verwerven,
Dat ik uw voorspoed weêr herstelde voor myn sterven,
Om uw Romeinen noch eens Rechters van 't geschil
Der Koningen te zien! en voor uw magt en wil
Al 't aardryk beeven, door uw smarten heen gestreeden!
Dat ik, die de oorsprong ben van uw rampzaligheden,
Ook mogt der Goden wraak volvoeren met myn hand!
't Vuur, dat uw tempels en paleizen stak in brand,
Wierd door u zelf meer dan door Genserik, ontsteeken.
En schoon myn onschuld aan de waereld is gebleeken,
'k Ly daarom minder niet, schier in myn leed versmoord;
| |
[pagina 112]
| |
Terwyl men zelfs niet een der bondgenooten hoort,
Die zich, om myn elend' te wreeken, durft verroeren:
En Martiaan kan hier zyn oorlogsmagt niet voeren,
Om dat hy slaaf is van een eed, die hem verbind
Zich niet te waagen daar hy lyfsgevaaren vind:
De Dochter, en de Vrouw eens Keizers, die van helden
Gedaald zyn, welke alom de waereld wetten stelden,
Door al de waereld niet een schuilplaats kunnen zien,
Daar zy de wreedheid van haar kwaad geval ontvliên.
Eudoxe.
De dood alleen kan ons verlossen en bevryden.
De Keizerin.
Ga, toon aan Trasimond uw traanen, druk en lyden:
Doe hem gevoelen, dat hy u verliezen moet:
Jaag hem de gramschap, met uw zuchten, door zyn bloed.
| |
Zevende tooneel.De Keizerin, Camille.
De Keizerin.
Wat kan men licht een jong en teder hert misleiden.
Camille.
Hoe! zoud gy waarlyk dan, Mevrouw niet onderscheiden. . . .
De Keizerin.
't Is waar, 'k betaal niet wel den dienst van Trasimond:
'k Veracht hem echter, schoon hy alles onderwond,
Om myne boeijens, schande en smarten te verzachten.
Ja, schoon ik hem om zyn grootmoedigheid moest achten,
Hy is, en blyft de Zoon van zulk een Rykstyran
Dien ik niet anders als op 't wreedst vervloeken kan.
Waant gy my dan zo laf van allen moed verlaaten,
Dat ik den Zoon van myn Vervolger niet zou haaten?
Dat groote monsterdier, om zyn ontëerd geslacht
| |
[pagina 113]
| |
Te mengen onder 't myne, alom zo waard geacht!
Zo 'k veins dat my zyn dienst en liefde kan behaagen,
En die myn Dochter laat erkennen en verdraagen;
't Geschied om my gewis te wreeken van myn schand'.
'k Wil dat door haare vlam ontstaa een grooter brand,
Waar door myn hoon en wraak, hoe langer hoe verwoeder,
Eerlang ophitsen zal den broeder tegen broeder.
De liefde blind zich niet aan 't recht van maagschap meer,
Die werpt geduurig noch veel grooter recht omveer.
Geen medeminnaar kan gelyk voor broêr verstrekken.
Ja, 'k wil door gruw'len, die myn wraakzucht zal verwekken,
Verscheuren 't ingewand, en 't onrechtvaardig hart
Van Genserik, terwyl ik om zyn bitt're smart
Zal lagchen als hy schreit; en my, als hy zal smaaken
Een wreede wroeging, in een zee van vreugd vermaaken.
Ik weet ik brouw den Prins, die 'k achting draag, verraad;
'k Weet dat myn Dochter is 't slagtöffer van myn haat;
Ja, zo Prins Hunnerik de zege komt verwerven,
Dat ik in Trasimond myn hulp en heil zal derven;
Of zo die meester van Karthaag word, door 't geval,
Dat ik geen minder pyn noch wraakzucht hebben zal:
Maar als myn hart wil van zyn vyand zegepraalen,
Vreest het gevaar, noch schand', noch laat zich niet bepaalen.
Ik zal den burgerkryg, die vader, broêrs en zoons
Vernielen zal, met vreugd aanzien, na zo veel hoons.
En als hun aller lot een einde heeft genoomen,
Zo is 't vermaaklyk met myn vyand om te komen:
Dan zal ik, na myn dood herleeven door de faam,
Wanneer als zy myn wraak zal melden met myn naam.
Einde van het Tweede Bedryf. |
|