Mengelpoezy. Deel 1

[p. 353]

Aan jongkvrouwe Sara de Canjoncle.

Aardig Saartje,
Beste kaartje;
Uit dit Dicht
Kunt gy licht
Zien en weeten,
Hoe vergeeten
Ik alleen
Zit en steen
By myn Zuster;
Te ongeruster,
Om dat gy,
Zo naby,
My uw wezen,
Waard gepreezen,
Myn gezicht,
Met het licht
Van uw oogen,
Onmeêdoogen,
Dus onthoud.
Ach! verkoud
Al uw liefde,
Die my griefde
Met een wond
Op één stond?
Ik kom klaagen,
Om te vraagen
Of 't u lust,
Om myn rust,

[p. 354]

 

Hier te komen,

 

Om de schroomen

 

Met de smart

 

Van myn hart

 

Weg te jaagen.

 

Wilt niet traagen:

 

'k Zit alleen

 

Hier en steen.

 

'k Weet in boeken

 

Niet te zoeken

 

Een Vriendinne,

 

Die myn zinnen

 

Met haar kout

 

Onderhoud,

 

In het leezen,

 

Als voor deezen:

 

En de vriend,

 

Die my dient,

 

Is op heden

 

Uit dees Stede;

 

Die de min

 

Uit zyn zin,

 

Met zyn zingen

 

Licht laat springen.

 

't Afzyn slyt,

 

Met den tyd,

 

Zulke vlaagen

 

Met haar plaagen.

 

Doch ik lagch

 

Al den dag

 

Met die grillen,

 

Is 't uw wille

 

Maar te zyn

 

By Katryn.