|
| |
| |
| |
Op de inwyding van den heere Petrus Suurendonk, ter schoolvoogdy te Amsteldam.
't Gaat wel, Geleerdheid zal, zo heerlyk als voorheen,
In 't magtig Amsteldam weêr worden aangebeên,
Het hoofd verheffende, op een nieuw haar adem haalen,
Door 't onverderflyk licht van haar vergoode straalen;
Nu Neerlandsch Seneka, die roem van onzen tyd,
Heer Suurendonk, tot Voogd der School word ingewyd;
Wiens waarde en weetenschap men overal hoort melden,
Bekend, geächt voor de Eer van Hollands Letterhelden.
Wat is gantsch Amsteldam aan zyne komst verpligt!
't Verheft zich hooger op 't aanschouwen van dat Licht;
Dat Licht, 't welk de eed'le Jeugd zal zuiv'ren van gebreeken
En zedevormen, haar aanprikk'len, koest'ren, kweeken
| |
| |
In braave deugden, en geleiden met zyn hand
't Eerwaardig spoor op van zyn uitgebreid verstand;
En oegst van weetenschap door goude lessen baaren,
En groote mannen, die zyn gaaven evenaaren;
Ja, Fenixen, die, in zo groot een Waereldstad,
De zuiv're Vryheid, als een godgewyden schat,
Beschermen zullen, en 's Lands rechten onderschraagen,
Op 't wydberoemde spoor van hun doorluchte Maagen,
Die voor zo schoon een keur, zo lang gewenscht, begeerd,
Zyn nooit genoeg bedankt, en nooit genoeg geëerd.
De Wysheid zal, door hem, volmaakter zich doen hooren,
En trekken duizenden van harten, oogen, ooren.
Ik zie haar gaaven reeds aan 't vloeijen, en voor wind
Aanbruisschen, als een stroom die nergens weêrstand vind.
Met welk een kracht zal zy voortaan, op vlugge schachten
Van onwaardeerbaare en gelouterde gedachten,
Ten hemel vliegen, en in haar verheven vaart,
Haar wieken strykende, verwond'ren doen al de aard'!
Terwyl de Poëzy in alle taal zal bloeijen,
En onder zyn geleide in eer en waarde groeijen,
Om, aangestooken door zyn yver en zyn vier,
In de eed'le schaduw van zyn schoonen lauwerier,
Op een volmaakter toon te zingen van zyn gaaven,
En vonden, die op 't spoor der oude Dichters draaven.
| |
| |
Maar yder wenscht reeds om den braaven Suurendonk,
Die in ervaarenheid lang zonder weêrgaâ blonk,
Te aanschouwen; wachtende met uitgestrekt verlangen
Om op 't eerbiedigste te hooren en te ontfangen
De wyze orakelen van zynen gulden mond:
Daar hy zal onvermoeid der taalen waaren grond,
Met zyn gespitst vernuft, op 't allerklaarst ontdekken;
't Volmaakst der Grieken en Romeinen, vyr van vlekken,
Te voorschyn zetten in de klaarheid van den dag,
En, voor een Noordstar in het waardig schoolgezagh
Verstrekkende, den Nyd in 't aangezicht braveeren,
Elk edelmoedig op zyn voorgang 't volgen leeren.
Zo zal het Y eerlang den weêrglans van zyn deugd,
Welspreekendheid, verstand, geleerdheid in de jeugd
Zien blinken, en met eer zyn gaaven aangebeden,
De waarde opweegende van zyn uitneemendheden.
Den XXsten van Herfstmaand,
MDCLXXXV.
|
|
Auteursrechtvrij