Mengelpoezy. Deel 1

(1731)–Katharina Lescaille– rechtenstatus



[pagina 302]
Ter inwyding van den heere Cornelis Elias, tot leeraar der zelfde kerke. Gelukkig Amstelveen, dat weder op ziet daagen In uwe Kerk zo groot een Licht, als ooit voorheen; Welke op de heirbaan van de deugd u voor zal treên En moedig d'ongodist, die vloekharpy, verjaagen. Zyn Naamgenoot styg naar den hemel op een waagen. Uw, uw Elias zal zich zelf en Christus Leên, Door d'yver van zyn geest, met vuurige Gebeên En zielvervaarende Boetlessen, opwaarts draagen. Zo vloei u in hem toe een onwaardeerb're schat Van 't Evangelium, daar hy nooit afgemat, Zo taalgeleerd als wy, u Christus af zal maalen. Zo ryz' die Tempelzon, gelyk een zuiver Licht, De vliezen trekkende van 't noch verblind gezicht, En spreijende overal zyn godgewyde straalen. Den XIX^den van Oegstmaand, MDCXCVI.