Mengelpoezy. Deel 1
(1731)–Katharina Lescaille–
Auteursrechtvrij
[pagina 220]
| |
Aan myn lieve moeder Alida Verwou; op haar E. verjaaren.Wat kan uw zestigste verjaaren,
O Moeder! die myn ziel bemint,
Al groote blydschap in my baaren!
Natuur, die my aan u verbind,
Wil dat ik hooger op zal ryzen.
Myn zang verheft zich hemelwaart,
Om daar den goeden God te pryzen,
Die u tot hier toe heeft gespaart,
En u niet vroeg deed nederzinken,
In 't yselyke naare graf,
Daar nooit de lof zyn's Naams zal klinken.
Een vreugdegalm verzelt nooit straf.
Uw dood zou my uw hulp doen derven,
Die my het moederlyke hart,
Als 't myne bang is, laat verwerven,
En dragen komt de halve smart.
't Is God, die in uw hooge dagen
U noch zo groote krachten geeft,
Waar meê gy zelfs de zwaare plaagen,
Des ouderdoms te boven streeft.
De pyn en kwaal die uwe leeden,
In 't midden van uw zomertyd,
Elk even fel om 't hardst bestreeden:
Daar zyt gy meest nu van bevryd.
| |
[pagina 221]
| |
Gezondheid is een schat des Heeren,
Die 't bros vergankelyke kind
Des menschen nimmer kan ontbeeren.
Dus geeft zyn magt, die 't al verwint,
Aan zyn verkooren Lievelingen
Naar zyne goedertierenheid,
Veel reden om Hem lof te zingen;
Dies ook myn ziel zyn eer verbreid.
Nu bid ik ook dat God het leeven,
(Waarom het Ga naar voetnoot* Vorstlyk aangezicht,
Zich keerde naar den wand, en even
Gelyk een duive kirde om 't licht
Des Waerelds noch een tyd te aanschouwen,)
Aan u noch meer dan vyftien jaar,
Met allen voorspoed doe behouwen,
En u voor allen ramp bewaar:
Dat de Opperheer u straf wil wezen,
Waar op gy zeker steunen meugt.
't Is noodeloos het kwaad te vreezen.
Uw ziel, geänkerd aan de Deugd,
Ziet door dit leeven vrolyk heenen,
(Daar 't waereldsch kind niet eens op gist)
Waar dat geen klagen is of weenen,
Daar vaardig werden afgewist
De zilte traanen van onze oogen,
Die Gods genade alleen kan droogen.
Den XVden van Sprokkelmaand, MDCLXXII. |
|