Mengelpoezy. Deel 1

[p. 218]

Op het verjaaren van myn waarden vader Jacob Lescailje.

Indien ik door den tyd ooit reden had tot dichten,

Om door den waaren roem naar eisch in and'rer lof

Te weiden; 't is nu 't uur waar in Natuur my pligten

Vertoont, en geeft my meer dan heerelyke stof,

Om Vaders Jaargety blymoedig op te zingen

Door geen geleenden roem: hoewel myn pen te kleen

Hier in van krachten is, dat zy daar door zou dringen

De deugden van zyn ziel, waar in op 't schoonst by een

Veel gaaven zyn te zien. Die dan te recht wil weeten

De grootheid van 't verstand, bemerk hem van zyn jeugd

Al aan, die nooit in schoolgeleertheid is versleeten:

Neen 't was Natuur die 't eêl vernuft, gesteld op deugd

Tot waare wysheid en geleerdheid wist te voeren.

De kennis, van Natuur verkregen, wert geëert.

De Nyd, hoe heftig, kan haar lof geenszins beroeren.

Godvruchtigheid, die ook de wysheid veel vermeert

[p. 219]

 

Door trouwen dienst tot God, schiet in hem schoone straalen,

 

Daar alles ver voor zwicht. Zo wykt de morgenglans

 

De middagzon. Myn Zang te laag van toon, moet dwaalen

 

In de overschoone stof. Ik zoek vergeefs een krans

 

Van waardig letterloof te vlechten, om te sieren

 

Met een geboortegroet het overwyze Hoofd,

 

Waar aan dat Themis zelf, haar kranssen van lauwrieren

 

Heeft loffelyk besteed, wier luister niemand rooft,

 

Noch door de dood vergaat. De wysheid roem zal leeven:

 

Haar schoonheid ziet men nooit tot niets vergaan in de aard.

 

Een ziel met deugd doorzult zal door de starren streeven,

 

Naar 't hemelsch veer, daar zy met haaren Schepper paart.

 

Ik bid, vergeef my dan dat ik geen end' kon krygen

 

In 't maalen van uw deugd, waar voor dat ik moet zwygen.

Anders.

Myns' Vaders leeven is tot hier toe zestig jaaren.
Men zag zyn deugd met Hoop, Geloof en Liefde paaren.
Godsdienstigheid is voor den ouderdom een kroon;
Waar meê naa 't leeven ook de ziel voor 's Hemels troon
Met allen glans omzet, in heerlykheid zal praalen.
Een deugdelyke ziel kan grooten roem behaalen.
Wie zyn verjaargety naar eisch ooit maak' vermaard;
't Gemoed, oprecht en trouw, is iders lofspraak waard.

In Amsteldam, den XXII^sten van

Oogstmaand, MDCLXXI.