Mengelpoezy. Deel 1

[p. 209]

Op den vierenzestigsten verjaardag van den heere Pieter Steenhuizen.

'k Zie de nevelen verdwynen,

En het aangenaame licht

Van een schoonen dag verschynen;

Dag, die elk tot vreugd verpligt.

Heugchelyke zonnestraalen,

Driemaal, driemaal wellekom,

In het ryzen, in het daalen!

Gy vernieuwt ons wederom,

Met een vriend'lyk welbehaagen,

D'eersten dag, en de eerste jeugd,

Die Steenhuizens oogen zaagen,

Onder de algemeene vreugd,

[p. 210]

 

Die al de aarde alom liet hooren,

 

Toen zyn leevenstyd begon,

 

Dat 'er was een Zoon gebooren;

 

Zoon, die naamaals als een zon,

 

Waar voor alle glans zou zwichten,

 

Zou, tot luister van zyn Land,

 

Al den aardkloot overlichten,

 

Ryk van deugden en verstand.

 

O roemwaarde profecyën!

 

Zie hoe alles is volbragt:

 

Zo in vroege, als laater tyën

 

Geeft hy uw voorzegging kracht.

 

Zie hem leeven, zie hem bloeijen,

 

Daar hy zelfs de jeugd niet wykt,

 

In het eêlste van haar groeijen;

 

Daar zyn Herfst de Lent' gelykt,

 

Om onsterfelyk te leeven,

 

En gelyk als de Adelaar,

 

Tot der dieren Vorst verheeven,

 

Te vernieuwen, jaar op jaar,

 

Zyne frisheid, jeugd en krachten;

 

En, braveerende 't saizoen

 

Van zyn leeven, zyn gedachten,

 

Eeuwig vrolyk, eeuwig groen,

 

Bly, gerust, oprecht van harte,

 

Zo te houden in een maat,

 

Die 't verdrietig leed en smarte

 

Van den ouderdom weêrstaat.

[p. 211]

 

Leef zo staadig, naar myn wenschen,

 

O myn ongeveinsde Vrind!

 

Als de zaligste aller menschen.

 

Dat al 't kwaad voor u verzwind,

 

En de Hemel kroone uw deugden,

 

Als myn pen uw Jaargety,

 

Zwemmende in een zee van vreugden,

 

Daar zy u, naar uw waardy

 

Poogt een letterkroon te streng'len

 

Voor uw hairen, ryk van roem,

 

Om uw gaaven t'zaam te meng'len.

 

Vriend, dien ik myn Vader noem,

 

Leef noch lang na dit verjaaren,

 

Dat ons zo veel vreugd kan baaren.

Den XIX^denvan Wynmaand,

MDCLXXXIII.