Mengelpoezy. Deel 1

[p. 198]

Aan mejuffrouwe Cornelia vander Veer, uitmuntende dichteres aan 't Y; op haar E. verjaaren.

't Weelig windje uit het zuijen

Blaast my lieflyk in 't gezicht,

En verdryft de Noorder buijen,

Daar 't my opwekt tot myn pligt,

Om u naar waardy te groeten,

O roemwaarde vanden Veer!

Wyl voor 't outer van uw voeten

Yder legt zyn dichten neêr.

'k Zie de zon met vruchtb're straalen,

Om uw jaargety verheugd,

In den schoot van 't aardryk daalen:

Zy ontfonkt ze in nieuwe jeugd,

En zy baart een Lent' van bloemen;

Schoon dat uw geboortestond,

Daar ik eeuwig op zal roemen,

Draagt den Herfst in zynen mond.

[p. 199]

 

'k Word in blydschap opgeheeven:

 

Want deez' heerelyke dag

 

Doet het al in lust herleeven:

 

't Lover schud, en teelt den lagch,

 

En der kruidjes zoete geurtjes.

 

Bloempjes onder 's hemels oog,

 

Draagen keur van mengelkleurtjes,

 

Schooner als een regenboog.

 

't Nachtegaaltje laat zich hooren,

 

Hupp'lende op het nieuwe groen,

 

Tot uw lof alleen gebooren:

 

Het braveert het Lentsaizoen,

 

En myn zangnimf met zyn kweelen,

 

Daar het met een Wellekom,

 

Onder honderd orgelkeelen,

 

Groet deez dag. Al 't Godendom

 

Juigcht van vreugd op uw verjaaren.

 

'k Hoor Apollo zelf aan 't Y

 

Speelen op zyn schelle snaaren:

 

Nu roemt hy uw Poëzy,

 

Met uw wonderlyke gaaven;

 

Dan, hoe 't magtig Amsteldam,

 

Daar uw geest nooit word begraaven,

 

Eer uit uw Geboorte nam:

 

Hoe gy hooger hebt verheeven

 

Zyn doorluchte Wapenkroon;

 

En de steenen gaaft het leeven,

 

Met een toverende toon,

[p. 200]

 

Wanneer de Ygod op 't geschater,

 

Beurde 't hoofd, langs zynen zoom,

 

Om u te eeren, uit het water,

 

Als den Luister van zyn Stroom.

 

Nyd noch Tyd moet ooit u schaaden.

 

Nooit verwelke uw Lauwerkrans.

 

'k Hoor in 't kraaken van zyn blaaden,

 

Onder 't schitt'ren van zyn glans,

 

Uwe Dichtkunst eeuwig spelden,

 

Die de nooitvermoeide Faam

 

Over zee en land zal melden,

 

Met de glory van uw naam.

 

't Zuide windje blaast wat styver:

 

't Zwelt, hoogmoedig op uw lof,

 

En verstoort myn blaakende yver:

 

Want het dartelt in de stof,

 

Die ik vond op uw verjaaren.

 

'k Zwyg, en laat het speele vaaren.

Amsteldam den XXX^sten van Oogstmaand,

MDCLXXVI.