Mengelpoezy. Deel 1

[p. 190]

Ter verjaaringe van den heere Joan vander Smisse.

Wie zou met vreugde niet uw Jaargety ontmoeten,
En 't heug'lyk licht van uw geboortezon begroeten,
O vander Smisse, die steeds aan der Dicht'ren ry
Strekt een Mecenas, en de ziel der Poëzy!
Zo ge aan deeze eed'le Kunst besteeden woud uw gaaven,
U mild geschonken van Natuur; wat zoud gy draaven
Langs 't spoor van Vondel, en op Helikon geleid,
In Dicht uitmunten als in edelmoedigheid!

Op, Febus Zoonen, op! vlecht kranssen; brengt laurieren,

Om naar zyn waarde hem te kroonen, en te vieren
Het vrolyk uur, waar in hy eerst aanschouwde 't licht.
Vereeuwigt zyne deugd en heusheid in uw Dicht;
Die heusheid, die elk een verpligt, en kan ontvonken.

De berkemeijer zy tot schuimens vol geschonken,

En ga in 't rond om, op 't geluk van deezen dag:
Zy strekke een Lethes stroom, waar in men veilig mag
De zorg, die kanker van de vrolykheid, versmooren,
Steeds roemende den stond waar op hy wierd gebooren.