Mengelpoezy. Deel 1

[p. 178]

Op het verjaaren van den uytmuntendsten der dichteren Joost vanden Vondel.

Al 't mensch- en Godendom eert op deez' grooten dag.

De Zon der Dichtkunst. Schoon zyn leeven, aan het daalen,

Den avondstond bereikt; noch licht zyn glans, als 't plag,

Ten spyt der hemelzon, het aardryk met zyn straalen.

Anders.

Noch bloeit en groeit, gelyk by Lente- en Zomertyd,

Op 's Herfstsgeboortedag in 't gryze Winterleeven,

Een Lauwerkroon, wiens glans en heerlykheid nooit slyt,

Om 't hoofd van 't Hoofd der Kunst, door hem ten top verheeven.