Mengelpoezy. Deel 1

[p. 103]

Op de gedichten van Sybrand Feitama.

't Vermaak, dat gy uw Evenmensch,

Uw Huis, U zelf kunt leerzaam stichten,

O Feitama! voldoet den wensch,

En hoop uit d' arbeid van uw dichten.

Gy die den prys van wel te doen,

En wel te schryven weg kunt draagen,

Ziet dubbeld uwen tyd vergoên,

U zelf aan God, en mensch behaagen;

Wanneer gy met een hemelvier,

Vol heilige yver, niet te kreuken,

Zaait, op het veld van uw papier,

Het vruchtbaar zaad van goude spreuken;

En keurige ooren voert ten dans,

Als gy de Bronaêr aller dingen,

Om al haar goed, om al haar glans,

Op Eng'letoonen lof wilt zingen;

[p. 104]

 

Of volgt Gods grooten Harpenaar

 

In 't heilzaam zoch van zyn gezangen,

 

En stelt de geestelyke snaar

 

Van uwe luit naar elks verlangen.

 

Hoe kunt gy, op uw beurt, den lof

 

Der onbevlekte Deugd waardeeren,

 

Alle aardsche, en alle onzuiv're stof,

 

Uittartende, in 't gezicht braveeren!

 

Zo voert ge uw Boek ten toon in 't licht,

 

Daar 't niemands laster hoeft te vreezen,

 

Wanneer als yder, met uw Dicht,

 

Den tyd, waar in gy 't schreeft, zal leezen;

 

Den tyd, die uw geboortedag

 

Zag vier en zestig maal herleeven,

 

En eeuwig maaken zal gewag

 

Van 't geen gy hebt zo laat geschreeven.

 

Dit doet den groenen lauwerier

 

Om uwe gryze hairen bloeijen,

 

En, dag op dag, met schooner zwier,

 

Uw onverwelkb're vaerzen vloeijen.

 

Zo strekk' noch lang uw Poëzy

 

Voor u, voor elk tot artseny.

MDCLXXXIV.