Mengelpoezy. Deel 1

[p. 101]

Op het Kabinet der Statuën van Wybrandus de Geest.

Hier ziet de Kunst, in weinig bladen,
Romeinsche en Grieksche Beeldsieraaden,
In weêrwil van den vluggen tyd,
Op nieuw aan de eeuwigheid gewyd.
Hier kan Poëet en Schilder leeren
Paneelen, doek, en dicht stoffeeren,
De schikking, houding, maat en trant,
En Beelden vormen met verstand;
De Aalöuden in hun ryke gaaven,
Te volgen, of voorby te draaven;
Met held Prometheus vrouw Natuur
Te ontfuts'len 't alvermoogend vuur,
Om hun Pandooren warmte en leeven,
Gelyk Pigmalion, te geeven.

[p. 102]

 

Zo mag, met hoogverheven zwier,

 

Apels penseel en Febus lier

 

Zich vaster als voorheen verëenen,

 

En Alexanders en Meceenen

 

Verwekken, die de veege kunst

 

Behoên in nood, door gunst op gunst.

 

Dan mag ze, van haar val verreezen,

 

Veel schoonder blinken, als voor deezen.

 

De Geest, zo groot, zo ryk van geest,

 

Recht schoeijende op Aaloudheids leest,

 

Poogt dus, door yver aangedreeven,

 

Elk met zyn Beeldwerk voor te streeven.

 

Wat zal zyn pen en kunstpenseel,

 

Alreeds zo zuiver, zacht en eêl,

 

Doorbreekende met schoone straalen,

 

Eerlang in volle glory praalen!

 

En naar zyn Grootvaêrs geest geäard,

 

De Geest, door Vondels pen vermaard,

 

Met beelden, verwen, doek en dichten,

 

De heele waereld overlichten!

MDCCII.