Mengelpoezy. Deel 1

[p. 61]

Lofdichten.

[p. 63]

Op de papiere snykunst van mejuffrouw Joanna Koerten, huisvrouw van den heere Adriaan Blok.

De Kunst siert hier Natuur, met duizend zinlykheên.
Pigmalion vorm' vry een Beeld uit elpenbeen;
Prometheus mag het zyne uit klei en aard' bootzeeren,
En met zyn hovaardy het godendom braveeren:
Joannaas Snykunst, van uitneemender waardy,
Streeft, tot haar eeuwige eer, hen allen ver voorby;
Nadien haar schrand're geest, waar zich de ving'ren reppen,
Weet Beelden, Dieren en Gebloemte op 't schoonst te scheppen.
Laat Atropos verwoed, de dierb're levens draân
Der Grooten onzer eeuw, vermaard door hunne daân,

[p. 64]

 

Met haare Noodlotsschaar afsnyden tot zy sneeven;

 

Joannaas Kunstschaar geeft op nieuw hun 't waardig leeven.

 

De Scheepsbouw staat verbaasd, als zy haar ziet een Schip

 

Voltooijen naar den eisch, dat, vry voor bank en klip,

 

Aan de eeuwen is gewyd; en schoon het schuuwt de baaren,

 

't Zal echter met haar Naam rondom de Waereld vaaren.

 

Hoe! zou hier Circe wel herleeven! of haar hand

 

Natuurlyk toov'ren door de kracht van 't kloek verstand,

 

Daar zy 't papier, gemaakt om de edele bedryven

 

Der Grooten, Dapp'ren en Geleerden op te schryven,

 

Tot onuitwisbaare eer van hun doorluchte faam;

 

Zo toverachtig snyd tot Lett'ren; 't zy 't hunn' Naam

 

Of Beelden kroont, met zulk een stand en losse zwieren,

 

Die 't oog verwond'ren, en haar Snykunst schoon versieren,

 

Terwyl de Dichtkunst haar verdienden lof trompet.

 

De gryze Aaloudheid staat verwonderd en verzet;

 

Zelfs Dedalus, hoe ver in kunst vooruit gevloogen,

 

Zou hier verdoolen, en gelooven pas zyne oogen.

 

Zo zwicht de Tekenpen, als zy haar hand'ling ziet;

 

Terwyl de Schilderkunst zo bleek van verf verschiet

 

Als 't onbevlekt papier, waar van zy vormt naar 't leeven

 

Ontelb're wond'ren, die zy yder weet te geeven

 

Hun Hoogten, Diepzels en Gedaanten, naar elks aart

 

En eigenschap, daar zy de Kunst met Oordeel paart.

 

Ja, was Natuur geen Vrouw, wat oog zou ooit gelooven

 

Dit Vrouwenwerk te zyn, dat Mannen streeft te boven?