Mengelpoezy. Deel 1(1731)–Katharina Lescaille– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 47] [p. 47] Woerdens wellekomst aan zyn koningklyke hoogheid, den heere Prince van Oranje, langgewenschsten stadhouder, en kapitein generaal der Vereenigde Nederlanden. Zyt welkom Vorst in myne Stad, Die onlangs is door dwing'landyë Van 't Fransch geweld en tierannyë Gesleurd, gedrukt, en afgemat, Tot over 't hooft in rouw begraaven. Had gy, ô kloek en dapper Held! Myn eer en luister niet hersteld, Ik was noch een van Vrankryks slaaven: Want voor uw zegeryke Faam, Die 's Konings glory kon verdooven, Is 's vyands magt van my verstooven, Met schrik voor Willem Henriks naam, [pagina 48] [p. 48] Die heerlyk klinkt in 't zegepraalen. 't Geheugen van myn ramp verdwynt, Nu my de Oranje Zon beschynt Met haar alomberoemde straalen, Die 't Land hergroeijen doen in moed. Geen Batavier wil 't sterflot myden, Als hy met u om Vreê mag stryden. Verkwikker in myn tegenspoed, Ik word van blydschap opgetoogen, Nu dat ik U heb in myn schoot Die my komt helpen in den nood, En troost in droevig onvermoogen; Die myne vryheid beurt uit 't stof, Van 's Vyands klaauw gescheurd, verdreven. Nu doet uw komst haar weder leeven, Op nieuw in luister en in lof. Hoe zou dan niet myn Burgeryë Zyn uitgelaaten van de vreugd, Op 't zien van uwe heldendeugd, Die haar verloste uit slaavernyë: Want zy, ô Puikheld onzer eeuw! Beschouwt aan uwe zegekranssen 't Cieraat van Koningklyke glanssen, Gewonnen moedig als een leeuw, Om Neêrlands Leeuw in nood te bergen. Dit tuig' 't Keurvorstelyke Bon, Dat gy, met Hollands Naarden, won, Toen ge onbeschroomd 't gevaar dorst tergen. [pagina 49] [p. 49] Myn onderdaan heeft lang getracht, Gewenscht u in triomf te ontmoeten; Hy buigt zich dankbaar voor uw voeten, Waar meê gy met een dappre kracht De Roos en Lely hebt vertreeden: Want schielyk zyn haar trotse blaân Verwelkt, vervallen, en vergaan, Naa dat gy hebt voor 't Land gestreeden. Hy wenscht dat uwe zegekroon Geduurig mag in luister groeijen; Op dat de Kerk en Staat herbloeijen, En staan in voorspoed braaf ten toon, Tot schrik van Vrankryk en Brittanje. Zyt driemaal wellekom Oranje. MDCLXXIII. Vorige Volgende