Mengelpoezy. Deel 1(1731)–Katharina Lescaille– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 44] [p. 44] Op het verlaaten van Uitrecht, den XXIIIsten van slachtmaand, in den jaare MDCLXXIII. Dat Neêrland blyve aan God verpligt, Die, door zyn magt en sterke handen, Den vyand wegdryft uit de landen Van 't oude en heerelyke Sticht. Beurt nu het hoofd op tot de wolken, En wilt niet met een yd'len waan Op eigen magt en wapens staan, O all' gy vrygevochten volken! Hier moet een yder dagklaar zien Gods groote en wondere oorlogsdaaden, En in een zee van zegen baaden; Nu Vrankryks helden moeten vliên, Gelyk in 't woud de vlugge hinden, Met vrees en sidd'ring in het hert, Daar nochtans, geen vervloger werd Naaby gezien, noch is te vinden. [pagina 45] [p. 45] Zy stuiven als het lichte kaf, Dat van den wind word opgeheeven En snellyk overhoop gedreeven, Van Hollands Bondgenooten af. Zy laaten 't Sticht; doch in hun harten Blyft noch de wreedgestichte vlam Van Boodegraave en Zwammerdam, Met onuitblusschelyke smarten. Het loon van gruwzaame eigenbaat, En 't nooitgehoorde moorddaadig woeden, Hen nu met harder staale roeden, Voor 't yzerharde voorhooft slaat. Dies mogen weêr vol blydschap brallen, Die onlangs riepen met geklagh: Het glinstrend krooncieraad, ach, ach! Is van ons hoofd ter neêr gevallen! 't Blinkt nu met leevendiger gloed: De glans is weêr op nieuw verreezen Met meerder luister als voor deezen; De schaâ met 's vyands schand' geboet. Gy kunt weêr ruimer adem haalen, O Uitrecht, wydberoemde stad! Door dwing'landyën afgemat: Dit is het einde van uw kwaalen, En langgeleeden slaaverny: Dat juk is van den hals gesmeeten; Gy moogt 't geleeden leed vergeeten, En de akelyke droefheid vry [pagina 46] [p. 46] In het vergeetelgraf bedelven. My dunkt ik hoor uw vreugdgeluid, Dat van den hemel wederstuit, En dreunen doet uw kerkgewelven. Die weêrklank is tot Vrankryks troon Van de Alverbreidster voortgedreeven: Zy doet den trotsten Koning beeven. Hoe schud zyn waggelende kroon! Zyn zon genaakt de duisternissen: Die alle nevelen van de aard' Tot zich wou trekken metter vaart, Moet zelf gekochte glory missen. Legt ook uw treurgewaaden af: Gy zyt verhoogd, ô Nederlanden! Uw's vyands hoogmoed leit met schanden Vertreên, vernederd in het graf. God kwam uw oorlogsmart aanschouwen: Het kleed van goedertierenheid Heeft hy op uwe smaad gespreid, Op dat gy 't leeven zoud behouwen. O groot bewys van zyn genaâ! Zyn wraakgeweer, zo sterk in 't stryden, Boet nu met kracht aan alle zyden Op uw weêrstreevers uwe schaâ. Nu moet het krygszwaard in de schede. De Hemel vecht voor u om vrede. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij