Mengelpoezy. Deel 1

[p. 8]

Op het afsterven van mejufvrouw Katharyne Lescailje, uitmuntende dichteresse.
Klinkdicht.

't Gelukt niet ieder eeuw te brengen in het licht

Een Sappho, zo beroemt in dichtkunde als ervaaren,
Roept Lesbos, in 't verloop van menig honderd jaaren;

Tot de Amstel zich aldus ten antwoord vind verplicht.

Myn schrand're Katharyne, in't neêrduitsche afgericht

Te slaan Apolloos Lier, en op't geklank dier snaaren
Den griekschen Sophocles in treurstof te evenaaren,

Is 't groote Wonder, dat niet voor uw' Sappho zwicht.

't Is waar, ze is ons ontrukt! maar't sterflot zal nooit nad'ren
Dat hemels licht, 't geen schynt op haar vergode blad'ren,

En seswerf 't schouwtoneel bestraald als diamant.

Dus blinkt haar geest, gelyk de noordstar, in den hoogen
Onsterfelyk, waar op der Dicht'ren rei mag oogen,

Terwyl zelfs Phaebus 't graf met lykcipres beplant.

L. Coster.