Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 3: Friesland

'N Ferm wyf. (Dialect van Burumerland.)

Jan was naar stad west feur syn saken
En 's avonds moest hij om 't fezoen, dat spreekt fan selst,
Nog naar de landverkooping bij van Elst;
Maar 's andren mörgens, bij 't ontwaken,
Har hij sa'n pyn yn 't hoofd, dat was ja naar!
Hij sei: de kolde was 'em op 'e harsens fallen.
Nou is met suks doch seker niet te mallen.
Mar 't wyfke docht: nou, Jan! 't is pyn yn 't haar!
En wylst⁽¹⁾ se met wat rukersgoed het hoofd
Hem koelde, sei sij: ‘Wel, Jan! soa 'k mien,
Steit yn 'e skrift dat man en frouw benn' ien;
Hè jou dat altyd ok niet seker loofd?’
‘Wel ja! hoe ken je der naar frage, frouw?!’
Was 't antwoord. ‘Och, myn lieve Jan!
Ik kam weer dronkend thuus; - och, man!
Nou he 'k dan soa 'n berouw!

Ingezonden door H.G. v.d. Veen.

(1) Wylst, terwijl.