Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 3: Friesland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
AuteursrechtvrijRyk en earm.
| |
[pagina 188]
| |
Boer Hans is ryk! in moaije keardel!
Boer Hans dy neamt me wol ‘mynhear!’
En ik!...in earme boerejonge,
Pokdöbbich, meager, swak en tear.
'k Fortsjinje den just ek net folle,
Mar 'k kin ek al net folle dwaen.
Boer Hans seit, 'k moät mar sa hwet pieleGa naar voetnoot(1);
Hy scil my dêr de kost for jaen.
'k Ha 't den ek bêst fen iten, drinken;
'k Krij 't altyd gôed en thige sêd,
En nachts, om my wer út to rêsten,
Den ha 'k in sêft en warem bêd;
Myn klean dy krij 'k ek allegeärre
To jouw, en den yet klompen frij;
It is wol ôflein gûd fen Hanzes,
Mar dêrom is 't yet gôed for my.
'k Ha oer myn lot den net to kleijen:
Né, 'k hab it bêst - wyks yet in stûr
For bûsjildGa naar voetnoot(2) - ja, dat yet boppe alles:
O, Hans is wis in bêste boer!
Boer Hans is ryk, en ik bin earem:
Boer Hans dy rydt in moaije wein,
Mei twa, och! sokke moaije hynders,
Dy wol op fjouw'rjenGa naar voetnoot(3) binn' bisleinGa naar voetnoot(4);
Ik himm'lje en pûts dy wein en hynders,
Sa glêd, dat 'k my 'r yn speeg'lje kin
En sa my sels den kin biskôgje,
Ho lilk en ho onsjuch ik bin.
Wol Hans-boer ride, - dat al gau ris
Yet foarfalt, - den wirdt my it sein,
En ik span den de swarte blêssen
Mei 'n rep, mar eptich, foär de wein,
En ryd stapfôets den 't reau nei foaren
En bliuw dêr foär de hynders stean,
Sa lang 't boer Hans mei dyGa naar voetnoot(5) him fölgje
Der mei enoar yn sitten gean.
'k Nim den bileefd myn petsje ôf, knikje,
En mei 'n ‘gôe reis!’ en ‘gôeden dei!’
Sjuch 'k, wylst ik stean mei bleate hölle,
It deftich rydtûch glimkjend nei.
O, 'k scoe mei sökke moaije hynders
Ek wol in dei for myn plesier
Ut riden wolle; - nou, dat leau jy!
Mar 'k think it komt licht nea sa fier;
| |
[pagina 189]
| |
Hwent, och, 'k bin mar in earme jonge,
Pokdöbbich, meager, swak dêr by:
Né, sökke deftichheden binne
Wol for boer Hans, mar net for my....
Boer Hans het ek in moaije dochter,
Fen sa hwet sauntsiën, achttsiën jier;
Né, 'k seach mar nearne ef nea in famke,
Sa gôed, sa frôed, sa blij en blier!
As ik yn 't tún deis bin oan 't wjûden,
Dêr haukje, sköff'lje, klau ef mean,
Den sjucht se wol ris by de blommen,
Bliuwt faek mei 'n praetsje by my stean.
Hê, as hja mei hjar sêft, swiet lûdtsje,
Sa frjeunlik glimkjende my flaeit,
Den doar 'k hjar net yn 'e eagen kypje,
Hwent 't is den krekt as alles draeit;
En giet hja den by my fen dinne,
Den sjuch 'k sa lang as 'k kin hjar nei,
En, wier! den fiel 'k myn wangen gloeijen,
En 'k bin sa nuver den sa 'n dei.
Och, 'k wyt wol, s' is for my net berne;
Mar as der frijers komme, dy
In hiele nacht den by hjar sitte,
'k Moät sizze, dat bigreatet my.
Hwent, siker, 'k woe ek, och! sa graech wol,
In patsje fen hjar lipkes ha,
O, 'k scoe wol by hjar sliepe wolle,
Ja, 'k woe se ta myn wiif wol ha!
Mar, och, 'k bin mar in boerejonge,
Pokdöbbich, meager, swak en tear;
Hja kin oan my nin sin dos krije;
Och, hwet bimimerje ik den mear!.......
Boer Hans is ryk, in moaije keardel,
En achte en eard thröch 't algemien,
En ik in earme, lilke jonge,
My acht en eart, ik leau, nin ien.
Boer Hans en ik, - boer Hans....mar hou ris!
Hjir yn stean wy, leau 'k, dòch allyk,
Boer Hans moät stjerre, en ik moät stjerre...
Ja, stjerre moätte w', earm ef ryk.
Boer Hans syn deafetGa naar voetnoot(1) wirdt wis moäijer
As mines, ja, ek scille er wol
| |
[pagina 190]
| |
Om him in hopen skrieme en truerje,
'n Om my wirdt nimmen 't môed, think 'k, fol;
Oer him scil, het it grêf it grêf him birgen,
Yet faek ris spritsen wirde, ja;
'n Oer my?...As 'k dea bin, bin 'k forgetten:
Net ien wyt mear dat 'k libbe ha.....
'k Bin earm en lilk en swak en meager,
Boer Hans is ryk, sterk, fet en moai;
Hwet binn' w' al ûngelyk bidiele!
Och fij, my thinkt it het nin roai.
'k Scoe graech, as Hans, twa hynders ride,
En boaskje wolle nei myn sin;
Mar beide scil 't licht nea net barre
Omdat ik lilk en earem bin.
Dôch 'k treast my yet mei disse hope,
Dat, as it grêf ús birgen het,
It greate riedlingGa naar voetnoot(1) wirdt forkleärre,
Hwêrom dôch sa, en sa krekt net.
As ierdske greatheid, ierdske moäijens,
Weifalle scille, o, den kin
Ik fakenGa naar voetnoot(2) mear as Hans wol wirde,
Ho lilk en earm ik nou ek bin.
T. Velstra.
|
|