Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 3: Friesland

Wâldsang^(*).

Moai sûnder wergea binne de Wâlden⁽⁴⁾:
Smûkskaedsjend⁽⁵⁾ beämtegrien ôeral yn 't roun,
Blierlaeitsend⁽⁶⁾ boulân, tierige greiden,

Sjongende fûgels, sânnich de groun.

Maimoänne pronkseal' binne de Wâlden:
't Hôf klaeid⁽⁷⁾ yn bloeiselwyt, geal⁽⁸⁾ sjongt en slacht,
Kijkes⁽⁹⁾ yn 't miedlân⁽¹⁰⁾ rinne to weidsjen,

't Nôt⁽¹¹⁾ weacht⁽¹²⁾ it fjild ôer, swiid is de pracht.

Nocht, oars sa nearne, jouwe de Wâlden:
Oerflôedich libbensswiet, soundheid en tier,
Foärjiers en simmers, hjersttiids en winters,

Fjildwille⁽¹³⁾ 'n hûsfreugd throch 't hele jier.

(*) Uit: Iduna, boek IV.

(4) De Wâlden, de Wouden; die oorden van Friesland, die, meest uit zandgrond bestaande, veel boongewas opleveren. De bewoners zijn daar meer eenvoudig en minder weelderig in hun levenswijze dan in de vetter kleistreken.

(5) Smûkskaedsjend, aangenaam schaduw gevend.

(6) Blierlaeitsend, vriendelijk lachend.

(7) Klaeid, gekleed.

(8) Geal, nachtegaal.

(9) Kijkes, koetjes.

(10) Miedlân, (madeland), weiden.

(11) Nôt, graan.

(12) Weacht, golft.

(13) Fjildwille, buitengenoegens.

[p. 86]

 

Fryske biwenners habbe de Wâlden:

 

Hja libje frôed en from, sljucht binn' se 'n rjucht,

 

Eang fan útwrydskens⁽¹⁾, gol en ienfâldich,

 

Altyd deselde, hwêr me se sjucht.

 

H. Sytstra.

(1) Utwrydskens, het uitheemsche, vreemde.