Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland

Slaopledken.

Dat Sünnken, dat is undergaohn,

Dao quam dat Mäönken wier,

Et staiht dao achtern Kiärkenthoan⁽³⁾,

Un glurt nao 't Kindken hier,

Off et auk nett in'n Bedde ligg
Un off't ganz müsken stille swigg

Un döht de Äug'skes to.

Pipfüegelkes sing't nu nich mehr

Se slaopet up den Baum,

Se flaiget nu nich hän un hiär,

Se hävv't en söten Draum,

Dat Köppken hävv't se undern Flitk⁽⁴⁾,
Dat Uehlken röpp: kriwitk, kriwitk!

Nu doah' de Äug'skes to!

De Tickhahn un de Höhuerkes

Sind auk nao'n Bedde nu,

De Gäuskes gaoht nich mehr in't Gräs,

Se sind in söte Ruh!

Dat Hufhündken ligg auk in't Schott,
Un't Misekättken sitt bi 'n Pott,

Nu doah' de Äug'skes to!

Schutzengelken staiht an de Wand,

Wao 't Kind sin Beddken stäiht,

Nimp usse Kindken bi de Hand,

Döht alles wat em freut;

Nimp usse Kindken in den Arm
Un höllt et tutke⁽⁵⁾, tutke warm.

Nu daoh' de Äug'skes to!

F. Zumbrook.

(3) Kiärkenthoan, Kirchthurm.

(4) Flitk, Flügel.

(5) Tutke, innig.