Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
AuteursrechtvrijBurenkaffe.De blanke Kiettel steiht all up den Disk,
De SmandGa naar voetnoot(3) iss fett un frisk;
Knabbeln, Stuten, all's iss gued,
De Buotter giäl ess Gold un söte ess 'ne Nuet.
Sess Tassen staoht dao blank un fin,
En grauten Kaffee sall dao sin.
De MeerskeGa naar voetnoot(4) kick all fak herut,
Se süht noch niks, höärt kin Gelut.
Dao blieck'tGa naar voetnoot(5) de RüheGa naar voetnoot(6), wat he kann,
Un süh! - dao kummt se alle an:
Meerske Maihoff, Gedrük Massel,
Mithin, Greit' un Mieke Hassel.
‘Dat'ss je gued, dat ji der sind,
Nu to! - nu settet ju geschwind!’
| |
[pagina 389]
| |
Un den Kiettel päk se an,
Sett't en up den Wippup dann;
De Wippup gaiht nu up un dal
Oane Maot un oane Tal,
Bi den Stuten, bi den Knabbeln,
Sind se immer dör te krabbeln,
Alles smäck ähr garnich slecht,
Se verändert sik es recht.
‘Nu sägg ess, Miek, wu't an juhen Huse gaiht,
Wu dat Koarn, dat Flass doa staiht?’
‘Oa! - dat Koarn, dat gaiht, un dat Flass dat lät
Nu ganz äislik nett; -
Et hävv de Blomen in de Mule!’
‘Et usseGa naar voetnoot(1), dat ligg rain in 't FuleGa naar voetnoot(2),
Dao up de Signisz, weest du wull,
Dao höllt dat Water sik to dull!’
‘Grait', wu is 't met juhe Köhe dann?’
‘Oa, dat gaiht noch an!
Bess up Wittkopp un de bunt',
Sind de Köh' noch all gesund!’
‘Meerske Massel, ji tömet wier,
Reek't mi es ju Schöälken hier!’
‘Ick dank', ick drunk all sieven!’
‘Kumm't, ick will ju noch een't gieven!
Wu gaiht et dann Jan Hinniksken?’
‘Oa! - dat gaiht all nao Schole hän,
De iss all an de graute “O”!’
‘Nu sägg' es an, nu gaoh' doch to!’
‘Män de Magister sagg mi letzt,
He begreep nich up et Best'!
He hädd' nu all drai Wiäk an de graute “O” lährt,
Un möck't doch immer noch verkährt!’
‘Oa, wat maint denn auk de Mann,
So ilig gaiht dat auk nich an,
Ick hadde met dat Bokstebeeren,
Wiss' drai Jaohre wat to wehren!
Mithin' sitt dao ess en Pöälken,
Alloh Därn, drink noch 'n Schöälken!’
‘Jau! - män sachte, sachte,
Düt iss mine achte!’
‘Wu iss 't nu met de Frierie?’
‘Oa, de Jung' dögg' nich för mi!
Immer bi de Fueselpullen,
Dann sik in de Gravens rullen,
Dat sägg't es sölvst, so en'n Mann,
Off ick denn niämen kann!’
| |
[pagina 390]
| |
‘Ne! - dat 's waohr, dat laot du bliven,
Kannst noch wull en andern krigen!
Meerske Maihoff, wu is et dann?
Äet't doch ess' en Butteramin!’
‘Ja! ick hävv' all düftig giäten,
Hävv' auk all to lange siäten!’
‘Ne! - nu fangt doch sölk's nich an,
Müet't ji wieder nao den Mann?’
‘Dao hävv 'k doch niks von in den Sinn,
Ick weet wull, dat 'k den wieder finn'!’
‘Woa iss he dann
Nu juhe Mann?’
‘De sitt an de Müer,
Un spigg in 't Füer.’
‘Ja, dat Mannslühtüg! - de min,
De sall nu wull ant Kaaten sinn!’
‘Jä, nu wäd et aover Tid,
Ick hävve noch en Stündken wid!’
‘Un ji andern, auk all goahn?’
‘Ja! - dat sall sik wull verstaohn!
Weest wull, wenn de Katt' ut'n Huse gaiht,
De Mühse up de Bänke kläiht!’
Wi sägget Dank för Kaffe und Butteramm!
Nu spriäk't ess bolle bi uss an!’
F. Zumbrook.
|
|