Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
Auteursrechtvrij
[pagina 372]
| |
De olde Spinster. (Emsland.)‘De Wind, de weiht,
Dat WeelGa naar voetnoot(1), dat dreiht,
De Regen tömigGa naar voetnoot(2) kling,
De olde Spinster sing,
Denn heller up un denn mer liese,
Up ehre oldewelkse Wiese.
Spleet utGa naar voetnoot(3), spleet ut!
Ick sün de Bruut,
He töwtGa naar voetnoot(4) all dertig Jahr
Un noch nien HenkleedGa naar voetnoot(5) klar,
Un noch nien HuusholdGa naar voetnoot(6) för mi meten,
De HilkeGa naar voetnoot(7), sorg ick, word vergeten!
Mien Haar is gries
Van Angst un KrüsGa naar voetnoot(8),
Den sturen Set van Tiet
Wer ick in d' GrouwenGa naar voetnoot(9) quit,
Dat KistenlidGa naar voetnoot(10) verschlut up 't beste
Un breng Verdrut un Pien tou Röste.
Spinn lang, spinn kot,
För alle botGa naar voetnoot(11),
Word doch de BergeGa naar voetnoot(12) bört;
Werd doch de Klocken hört,
Siet dertig Jahren hebt se klungen
Un röpen: Kumm bi Dinen Jungen.
Ick töwe hier
Upt lesste Ühr
A'st Lämmken na de Au,
Un 't kump mi nich to gau,
Nien Kind mag so Sünd-Niclas hopen,
As ick mien Kuhle endlick open.
Spleet ut, spleet ut,
Ick beGa naar voetnoot(13) abslut:
Mien lewe Heer kum bold
Un mak mi blied un stolt,
In Hemmel, war de Steeren blenket,
Dar weet ick, well üm mi noch denket.
De Wind de weiht,
Dat Weel dat steiht,
De Regen tömig kling,
Nien olde Spinster sing.
De Frönde hebt ehr Kerktög nahmen,
Se sülvst is na den Kerkhof kamen.’
E. von Dincklage.
|
|