Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold– AuteursrechtvrijDe Nachtigall un de Blinnerslange. (Warendorf.)Et was emol 'ne Nachtigall un 'ne Blinnerslange, de hadden beide men én Auge, un liäweden tehaupe in en Hus lange Tied in Friäden un Verdräg. EmolésGa naar voetnoot(10) woëre de Nachtigall na en Frönd te Gaste biäët, un se siä to de Blinnerslange: ‘Ik sinn da to Gaste biäët, un mag mi met én Auge nich | |
[pagina 369]
| |
gäern saien laten; si doch so guet un lene mi 't dine datou, ik breng et di jiä muaren wiër. Un de Blinnerslange daretGa naar voetnoot(1) ut Gafällikeit. - Aber an den annern Dag, da de Nachtigall na Hus quamm, gefoll't iër so guet, dat se twee Augen innen Koppe hadde un dat se na beiden Siën kiken konn, dat se de arme Blinnerslange dat len'de Auge nich wiër giëwen woll. Da siäde de Blinnerslange, se woll se appat wol wier krigen. ‘Ga men,’ siäde de Nachtigall, ‘un sök mal! Ik baue min Nest op düese Linne,
So hauge, so hauge, so hauge,
Da westGa naar voetnoot(2) du't din Liäwe nit finnen.’
Sié de Tied häwwed alle Nachtigallen twee Augen, un alle Blinnerslangen kiénne Augen. Aber wo de Nachtigall iäer Nest bauet, da wuenet sigeGa naar voetnoot(3) in den Busk 'ne Blinnerslange, un se sögg alltied derup te krupen un will iäern FiggendGa naar voetnoot(4) LöekerGa naar voetnoot(5) in de Aier buoren un se utsupen. |
|