Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland

[p. 349]

Kann hei Span'sk? (Paderborn.)

Ik seihe gar nich in, worümme dat me nich platt kühren sull, wänn me wat vam allen Fritzen vertellen will. Wänn hei auk nich platt kührt hiät, so folget do doch nich iut, dat wy et nich dröwwten.

Of Syne Majestait graut Gefallen an der span'sken Sproke hatt hiät, kann ik nich seggen; hei schwiärmede för de franszoiske Sproke, wänn hei auk de winnigen⁽¹⁾ Franszeosen nich lyhen kunn un en vaken dat Fäll versoählt hiat.

Mol frogede hei en Leutnant, wiu 'e heite. Dei hadd' en span'sken Namen oder myntwiägen auk en portugysisken un anwede: Casanovazirizarizerombarizizaremba.

Künig: Seo hett jo de Duiwel nich!

Leutnant: Majestait, dei is auk nich iut myner Familige.

Moléns besichtigede de Künig en Regimänt Infantry un by der Gelegenheit fäll em en Leutnant in de Augen, gebügelt un geschniegelt, ose wänn 'e iut der Lechterforme trocken wöre, en Kerelken, diän de Franszeose en Petimäter, de Hauchdiutsche en Zierbengel, de Plattdiutsche en Strünzeler noimt. Hei ging der up teo un froged'en: Wiu is syn Name?

Leutnant: Van Soitenstryker, Majestait.

Künig: Kann hei Span'sk?

Leutnant: Bediure, Majestait.

Un de Künig knurrde wat in den Bort un ging vürwes.

Et verging en gansz Johr, un do et vergohen was, kamm de Künig wier in de nämlike Garneson un besichtigede dat nämlike Regimänt.

Hei soh dat fyne Offeszier-Männeken wier vür der Fronte stohen un ging der wier up teo.

Künig: Wiu hett hei?

Leutnant: Van Soitenstryker, Majestait.

Künig: Kann hei Span'sk?

Leutnant: Bediure, Majestait.

De Künig brummet, schüddelt den Kopp un geiht synen Patt.

Niu fällt de Sake dem Leutnant un synen Kamroden up, un dei segget, wylank hy so'n fynen un soiten Kerel wöre, hadde de Künig siker met em wat vür, hei sull gewisse span'sker Gesandter weren; sei in syner Stye lehrden Span'sk. De Leutnant namm span'ske Stunne un büffelde en gansz Johr lang dat Span'sk met ysernem Flyte.

Do kamm de Tyt, dat de Künig dat Regimänt wier besichtigede, un hei kamm wier up dat fyne Offeszierken teo.

Künig: Wiu hett hei?

Leutnant: Van Soitenstryker, Majestait.

Künig: Kann hei Span'sk?

(1) Winnigen, windbeutelhaften.

[p. 350]

Leutnant: To Befiähl, Majestait.

Künig: Dänn kann hei den Donkischott im Originole liäsen un hei briuket keine Üäwersettunge.

Dat de Leutnant van Soitenstryker en iällenlang Gesichte maik, briuk' ik nich to versikern.