Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
AuteursrechtvrijHans Vogelnest. (Neumark.)Mien Voader hitt Hans Vogelnest,
was Buure in Pomellen,
he was en moal up Reesen west,
drumm kunnt he watt vertellen.
He koam to Huus, he sproak to mi:
Du must di wat versekenGa naar voetnoot(2),
du bist ja akkerat so dumm,
as EekenGa naar voetnoot(3) un as BeekenGa naar voetnoot(4).
| |
[pagina 326]
| |
Det liet ick mi van voaderween
woll ook nich tweemoal seienGa naar voetnoot(1),
bie't Dreschen holl ick so nich stich,
as wie bie't Pluuch un EienGa naar voetnoot(2).
so nimm de Pindel un schier'n d'in
un morgen kannste loopen.
Un wie ick noa de Stadt ran koam,
doa hiert ick noa mi rupen:
Wo kimmste hää, wo werste hen?
Doa kree'n se mi to foaten,
un trektenGa naar voetnoot(3) mi son bunt RekskenGa naar voetnoot(4) an
un moakten mi tom Soldoaten.
Wie ick nu exelciren kunnt
un miene Sache recht verstund,
must ick woll reesen am Rhein noa de Franzosen.
Doa was de General Dummerjoahn
un woGa naar voetnoot(5) de Kerls all hieten,
se musten woll doa keenen Spoas verstoan
un kree'n doa gliek det Schieten.
Ick sproak: He wat! - Jungens, seht ju veerGa naar voetnoot(6)!
det sin ja luuter Lüüde!
un as ick mi det recht versoah,
hatt ick de Schut im Liewe.
doa schleppten se mi noa det Laz'reth,
doa wollen se mi korieren,
doa was keen Stroh, doa was keen Bett,
doa must ick düchtig frieren.
Doa kricht ick nischt as Hawerschliem
un nich moal ees to drinken,
doa kricht ick mienen FuutGa naar voetnoot(7) nich heel,
mutt hieteGa naar voetnoot(8) dran noch hinken.
|
|