Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland

De soewen Müüs⁽²¹⁾ to Pudmîn. (Rügen.)

To Pudmîn bi Swantow up Roien waant vördissen ene olle Buursfruu, de harr soewen Kinner, lutter Dierns, een ümmer 'n bëten lütter as de anner; eer Mooder heel se smuck in Kleding, un truck⁽²²⁾ se ümmer oewereens an; se harren all bunte Jopen⁽²³⁾, bunte Schorten, un rode Hüllen⁽²⁴⁾ up.

(21) De soewen Müüs, die sieben Mäuse; oe ist ein Diphthong, welcher zwischen ö und ä in der Mitte liegt; ö ist das hochdeutsche ö in schön.

(22) Truck, zog.

(23) Jopen, Jacken.

(24) Hüllen, Mützen.

[p. 301]

Up'n stillen Fridach gink de Fruu to Kerken, un leet de lütten Dierns to Huus. Achter'n Awen harr se enen Büdel mit Eppel un Noet henlecht; den wull se 's Namiddaags ere Pëëd'⁽¹⁾ henbringen. As de lütten Dierns den Büdel to seen kregen, gink't drup loos, un se verteerden allens wat derin was. Doon kam de Mooder to Huus, un keek na'n Büdel; oewersten⁽²⁾ door was nich Eppel, nich Noet mier in. Se wurt so dull, dat se sik nich vür'n stillen Fridach schëmd', un an to puchen un to fluchen funk: ‘Gi Musemärten⁽³⁾, sëd' se, dat ju de Sweerangst! ick wull, dat gi lutter Müüs würrt!’

Un sü doon so⁽⁴⁾, wat schach doon? Unse Herrgott harr dat Fluchent hüürt, un mit ees⁽⁵⁾ leepen in de Stuuw soewen bunte Müüs', de harren een buntes Fell un rode Köpp, jüst as de lütten Dierns bunte Jopen un rode Hüllen up hatt harren. As de Knecht de Stuuwendoer upmaakt, leepen de Müüs' heruut uut'n Huus, na de Günzer Scheed' hen, un so oewer't Schoritzer Feld na Dumsvitz to, in'n Busch herin. De Mooder leep achter an all wat se kunn, un huuld'⁽⁶⁾ un handslaagd', un bat unsen Herrgott, dat he eer doch ere Gören⁽⁷⁾ weddergëwen mücht. Oewersten se kunn de Müüs' nich inhalen⁽⁸⁾. Bi den Busch up'n Dumsvitzer Feld' was'n Pool⁽⁹⁾; as de Müüs' an de Kant van den Pool keemen, stünnen se noch ees still, un keeken sik üm na ere Mooder, un doon sprüngen se all in den Pool, un versöpen. De Mooder wurt vör Schreck tom Steen. De Pool is noch to seen, un heet de Musepool, un doorbi licht de grote Steen. 'S'Nachens⁽¹⁰⁾) kamen soewen bunte Müüs' uut't Waater, un lopen üm den Steen herüm, un de Steen snirrt⁽¹¹⁾), as wenn he sprëken wull, un de Müüs' singen denn:

Heruut, heruut, du junge Bruut,
Dien Brüdegom schal kamen!
Se hebben di doch goor to frü
Dien junges Lëwen namen.
Sitt de Recht' up'n Steen, wart he Fleesch un Been⁽¹²⁾,
Un wi gaan mit den Kranz,
Soewen Junkgesellen uns ledden schoelen⁽¹³⁾
Juchhe! tum Hochtietsdanz!

Dat bedüüd't, dat de soewen Müüs' noch ees⁽¹⁴⁾ wedder Dierns warden koenen. Oewersten denn so mööt ene Buursfruu wësen⁽¹⁵⁾, von den idigen Öller⁽¹⁶⁾) as de Mooder van de soewen Müüs' was, as se uut de Kerken kam, un de mööt soewen Jungs hebben, just so olt as de lütten Dierns wieren. Wenn denn de Fruu up eenen stillen Fridach mit ere soewen Jungs sik up den Steen bi den Musepool set't, den schoelt de Müüs' uut't Waater kamen, un wedder Dierns warden, un de Steen lëwt ook wedder

(1) Pëëd, Pathchen.

(2) Oewersten, aber.

(3) Musemärten, Mauser, kleine Diebe.

(4) Un sü u.s.w., und sieh da so.

(5) Mit ees, mit eins, plötzlich.

(6) Huuld', heulte.

(7) Gören, Kinder.

(8) Inhalen, einholen.

(9) Pool, Pfuhl, Teich.

(10) 'S'Nachens, des Nachts.

(11) Snirrt, giebt einen Laut von sich.

(12) Wart he u.s.w., wird er Fleisch und Bein.

(13) Ledden schoclen, leiten sollen.

(14) Ees, einmal.

(15) Wësen, sein.

(16) Von den u.s.w., von dem nämlichen Alter.

[p. 302]

up, un wart 'ne Mooder, un se hebben wedder all so'n Tüüch⁽¹⁾ an, as se vör dusent Joor harren. Wenn denn de viertein Kinner groot sünt, frigen⁽²⁾ se sik, un warden riek un lëwen lange Tiet. Doorüm schoelt gi⁽³⁾ an'n hilligen stillen Fridach nich dawen⁽⁴⁾ un fluchen. Dat kann unse Herrgott nich liden.

Firmenich.

(1) Tüüch, Zeug.

(2) Frigen, freien.

(3) Schoelt gi, sollt ihr.

(4) Dawen, toben.