Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold– Auteursrechtvrij
[pagina 298]
| |
An mine Jung's. (Stralsund.)Ik harr drei lütte Bengels;
Wo was dat Glück so grot!
Sei wier'n min Ein un Allens -
Nu is de OellsteGa naar voetnoot(1) dod.
Ik hew em sülwsten grabenGa naar voetnoot(2),
Hew nich vel rohrtGa naar voetnoot(3) un klagt,
Un doch - sit dit müszt kamen,
Is mi de Kopp begragtGa naar voetnoot(4).
Nu liggt 'eGa naar voetnoot(5) vele Milen
Von mi in kolle IerGa naar voetnoot(6),
Ik kann em nich vergeten,
Hei fehlt ball dor, ball hier.
De Twei sünd mi noch blebenGa naar voetnoot(7),
De Grot so rod un drallGa naar voetnoot(8),
Blag' OegingsGa naar voetnoot(9), geleGa naar voetnoot(10) Locken;
De Lütt so witt un smallGa naar voetnoot(11).
Un abends, wenn dat schummertGa naar voetnoot(12),
Nehm ik sei up den Schot,
Den Lütten möt'k noch stütten,
Un riden deit de Grot.
Dat Lütting grintGa naar voetnoot(13) un nörricktGa naar voetnoot(14),
De Grote redt all mit,
Un makt sovel' MafäukenGa naar voetnoot(15),
Dat hei noch runnerglitt.
Denn möt ik ludhals'Ga naar voetnoot(16) lachen,
Un ward uk werre Gör;
Un doch - dörch all dat HägenGa naar voetnoot(17)
Dei klingt ut wide Fiern
So trurig, dat ik wein:
‘O kumm doch, leiwes VadingGa naar voetnoot(20),
Ik ligg hier so allein!’
Oswald Palleske.
|
|