Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
AuteursrechtvrijIn de Schummerstun'nGa naar voetnoot(21). (Stralsund.)Wenn ik mal in de Schummerstun'n
Up 't Sopha mi en Beten rauh,
Legg up de LehningGa naar voetnoot(22) ik den Kopp,
Un rok, un mak de Ogen tau.
Denn simmelirGa naar voetnoot(23) ik gortau giern,
Un vör de slatenGa naar voetnoot(24) Ogen tühtGa naar voetnoot(25)
Ein Bild nah't annre sacht vörbi
Ut mine leiwe Kinnertid.
Du leiwe, schöne Kinnertid!
Woll liggst du mi all wid un fiern,
Un männig' Drom fölGa naar voetnoot(26) up de ler,
As von den Heben StiernGa naar voetnoot(27) up Stiern;
| |
[pagina 299]
| |
Un männig' Hoffnung blädert af,
As in de HarsttidGa naar voetnoot(1) Blad up Blad
Föllt von den Bom - wenn ik an denk,
Denn warden mi de Ogen natt.
Un doch - dat het de leiwe Gott
Wol sül wst in't Minschenhartrinleggt,
Dat de Gedanken dorhen gahn,
Wo wi tauierst sünd hegt un plegtGa naar voetnoot(2),
Wo in dat olle Strohdackhus
Wi hebben speltGa naar voetnoot(3) un rohrt un lacht;
Wo Mudding mit ehr' weiken Hän'n
Uns räuktGa naar voetnoot(4) un straktGa naar voetnoot(5) het Dag un Nacht.
Un worüm wörteltGa naar voetnoot(6) dat so deip,
Un sitt in't Minschenhart so wisz?
Wil des' Erinnerung allein
Ganz fri von Schuld un Sünnen is!
Un wenn ik denn so sim melir,
Denn denk ik t'rügg an Gor'nGa naar voetnoot(7) un (WischGa naar voetnoot(8),
An't olle Hus, an Stall un SchünGa naar voetnoot(9),
An Bläum un StickelbeerenbüschGa naar voetnoot(10).
Dor is kein FlagGa naar voetnoot(11), wat ik nich wüszt,
Un ach, don fünn ik't all so nett! -
Ob't wol noch all so blebenGa naar voetnoot(12) is,
Un ob't sik siehr verännert het?
Denn denk ik an de olle Kirch,
Dei recht so wisz un sekerGa naar voetnoot(13) steiht:
Ein Bild von unsre Religon,
Dei Allens äwerduern deit.
Bi'n KlockenstauhlGa naar voetnoot(14) versteekenGa naar voetnoot(15) wi
Uns achter'n ollen FleirebuschGa naar voetnoot(16),
Un spelten mang de Gräwer rüm,
Un nültenGa naar voetnoot(17) uns in't weike MuschGa naar voetnoot(18).
De KösterschGa naar voetnoot(19) wull dat ümmer nich,
Un schüllGa naar voetnoot(20) un makt en grot Geschrei;
Dat was man äwrig - denn sei sülwst
HöttGa naar voetnoot(21) up de Gräwer ehre Käuh.
O du min olles Vaderhus,
Du Pastergoren, smuck un gräun,
Du Dörp - so dreckig, as du büst! -
Ik mücht juch wol mal werreseihn.
Tau Hus! tau Hus! dat klingt wol säut!
Tau Hus! - un wenn ik storben bün,
Denn bringt mi nah min Dörp herut,
Der mücht ik wol mal graben sin!
Oswald Palleske.
|
|