Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland

Aus Hanne Nüte. Sommerabend.

In't irste Virtel steiht de Man,

Hei speigelt sick in Abenddak⁽⁶⁾
Up Feld un Wisch as wittes Lak⁽⁷⁾
Un in den Dik⁽⁸⁾ as goldne Kahn.
Un üm den Kahn, dor rätert⁽⁹⁾ dat,
Un üm den Kahn, dor plätert⁽¹⁰⁾ dat;
De olle Poggenkanter⁽¹¹⁾ satt
Noch ümmer up sin Mümmelblatt,
Un fängt nu an:

Natt, natt!

Natt is dat Water.

(6) Dak, Thau, Nebel.

(7) Lak, Laken.

(8) Dik, Teich.

(9) Rätert, rasselt.

(10) Plätert, plätschert.

(11) Poggenkanter, Vorsänger der Frösche.

[p. 247]

 

Wat drögere Städen!

 

Hir sünd wi taufreden, freden, freden.

 

Kein Katt un kein Kater

 

Hett uns tau befehlen, tau quälen;

 

Fri kän' wi grälen⁽¹⁾, grälen, grälen.

 

Un all dat anner Poggentakel⁽²⁾,

 

Dat föllt nu in mit grot Spectakel:

 

Kein hett en Quark uns tau befehlen!

 

De Adebor⁽³⁾, de Adebor,

 

De Adebor, de is nich dor,

 

Wi känen grälen, grälen, grälen.

 

Un weik un dump

 

Klingt ut den Sump

 

So angst un bang

 

De Unkensang:

 

Duk⁽⁴⁾ unner, duk unner! En Königskind

 

Is hir mal vör Johren verdrunken;

 

An'n Grun'n, an'n Grun'n, dor sitt s' un spinnt;

 

Sei 's Königin von uns Unken.

 

Sei sitt in Lum'm⁽⁵⁾, sei sitt in Plün'n⁽⁶⁾

 

In'n Sump up deipen Grun'n;

 

Wer uns're Königin will win'n,

 

Küsz drist ehr up den Mun'n.

 

Un dörch dat Grälen un de Klag',

 

Dörch Poggensang un Unkensag',

 

Dörch Abenddak un Frühjohrsnacht

 

Geiht up en Lied in vulle Pracht.

 

Dat funkelt irst so heimlich still,

 

As Stirnenschin bi Winters Küll⁽⁷⁾;

 

Dat gütt⁽⁸⁾ denn weik sick äwer'n Plan,

 

As Sommerstid de vulle Man,

 

Un gläuht denn hell mit Stral up Stral

 

As lichte Sünn von'n Hewen dal.

 

Dat küszt so säut un deiht so weih⁽⁹⁾,

 

Dat heilt dat Hart un ritt't intwei;

 

Dat is de säute Nachtigal,

 

Sei singt von de twei Beiden,

 

Sei singt von olle Melodei,

 

Sei singt von Scheiden un Meiden:

 

 

 

Adjüs, adjüs! - Ick denk an Di -

 

Un sall ick Di verlir'n,

 

Adjüs, adjüs! Denn denk an mi,

 

An mi, Din lütte Dirn!

(1) Grälen, singen; vorzugsweise von dem unschönen Gesang der Frösche.

(2) Takel, Gesindel.

(3) Adebor, Storch.

(4) Duk, tauch.

(5) Lum'm, Lumpen.

(6) Plün'n, Lappen, Lumpen.

(7) Küll, Kälte.

(8) Gütt, gieszt.

(9) Deiht so weih, macht so wehmüthig.

[p. 248]

 

Un kihren Din Bräuder taurügg, taurügg,

 

Un sälen mi grüszen von Di,

 

Wer weit, wer weit, wo ick denn ligg,

 

Un Du liggst nich bi mi.

 

 

 

Fritz Reuter.