Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland

De truue Swester èr⁽¹⁸⁾ Lich⁽¹⁹⁾.

Èr Edlef Brooder güng to See,
Smuck Elke stunn und ween,
De Backen witt as witten Snee:
Schull see en wedder seen?

Op Groonland foer siin smuckes Schip,
Und leep faer frische Briis;
See sluck und snucker⁽²⁰⁾, bleek um't Nipp⁽²¹⁾,
Se dach an Storm und Jis.

Miin Süster, säd he, as he uut
Van't Land in See nu lèd⁽²²⁾,
Van't Harwst den sett en Lüch faert Ruut,
Dat ik droap⁽²³⁾ de rechte Stèd.
De Stormmoand brook mit Weddern loos,
Èr leeg't⁽²⁴⁾ so angsti an,
Und nix ni geew er Haeg und Troos,
See seeg èrn Brooder man.

Dat Haff⁽²⁵⁾ dat brams⁽²⁶⁾ toer Rügfoartiit⁽²⁷⁾;
Faer't lütje Ruut de Lüch,
De glèm daer Guus⁽²⁸⁾ und Hees so wiit
Wiit aewer Watt und Büch.

Aloabends brenn se kloar und hell,
Doch keem ni Schip noch Moat⁽²⁹⁾
Und nümms, de èr dervan vertell,
Und't worr in't Joar all loat.

(18) Er, ihr.

(19) Lich, Licht.

(20) Snucker, schluchzt.

(21) Nipp, Mund.

(22) Lèd, ging.

(23) Droap, treffe.

(24) Leeg, lag.

(25) Haff, Meer.

(26) Brams, brandete.

(27) Rügfoartiit, Rückfahrzeit.

(28) Guus, Nebel.

(29) Moat, Geselle.

[p. 212]

 

De Winter gung, dat Faeerjoar keem,

 

Dat lüch, dat wiit man't seeg;

 

As wen de Doot de Farw èr neem,

 

Keek Elke uut so leeg⁽¹⁾.

 

 

 

Un saeben Joaren gungn in't Land,

 

De Swester brenn èr Lich;

 

De See de tii⁽²⁾ an'n Halligstrand,

 

Se broch den Brooder nich.

 

Doo seegen ins de Noawerslüd,

 

Dat Alls doar düster weer;

 

Se gissen: Wat dat wull bedüd?

 

Und worrn all halfwègs heer⁽³⁾.

 

 

 

Wat see wull moakt de truue Diern?

 

Is doch èr Brooder doar?

 

Und leepen lank, um mit to fiern;

 

Doch weer der nix van woar.

 

 

 

Dat Koat⁽⁴⁾ was still und too de Klink;

 

Se brooken angsti rin:

 

Doar seet se, Doodes swoar de Plink⁽⁵⁾,

 

Dat Gesich noa 't Woater hin.

 

 

 

(Ditmarschen.)

 

Boysen van Nienkarken.

(1) Leeg, elend.

(2) Tii, kam mit der Fluth.

(3) Heer, froh.

(4) Koat, Häuschen.

(5) Plink, Augenlid.