Van de Schelde tot de Weichsel. Deel 2: Neder-Duitschland
(1882)–L. Leopold, Joh. A. Leopold–
Auteursrechtvrij
[pagina 203]
| |
Min Dörp.Min Dörp, min Dörp in wide Feern,
Mank Blom un gröne Böm,
Wa mag ick noch so geern, so geern,
So geern mal vun di drömn,
So geern en truli Woort di seggn,
Wa du mi lev un rar, -
Denn och, dat Sehn' un och, dat Lengn,
Dat makt dat Hart so swar!
Wa leegst du dar in'n deepen Grund
Mank Esschen un mank Linn,
Wa weern die Hüser smuck un bunt
Vun buten un vun binn,
Un denn dat Hus, dat unse weer, -
Wo Obbe op de Dèl
Mit Moder mi dat Lopen lehr,
Un Vader mit mi spèl.
Un vaer de Daer de ole Bom,
De Grasplatz de so grön,
Un denn de Hoff vull Büsch un Blom,
Wa weer he smuck un schön!
Un denn de Sot, - un achter'n Stall
De Hoppen aewer'n Tun, -
Un denn de EllhoornGa naar voetnoot(1), wo in'n Wall
Wi Kinner Hüser bu'n.
Wa weer se smück de gröne WischGa naar voetnoot(2),
Wo still de Maelnbèk leep,
Un wo der ut de Ellernbüsch
De Kukuk lach un reep!
Un oppe Höchd', de Koppeln lank,
Den Fotstig daer dat Koorn, -
Dar brust de Rogg so hoch un blank
Uns GaernGa naar voetnoot(3) bit anne Ohrn.
Dar streeken wi, dar heeln wi Rau,
Dar spèln wi as to Hus
Un plöcken Blom uns roth un blau
Un bunn se uns to'n Strusz.
Dar wussen Brummbein swart un brun,
Un Eerdbein roth un söt,
Dar söchen wi herum in'n Tun
Na Nester un na Naet.
Un Sünndagmorrns, wa weer dat schön!
Denn stunn ick anne Plank,
Dar kunn ick aewer'n Karkhoff sehn,
Dar keemn de Lüd henlank.
Un wenn tonösGa naar voetnoot(4) de Orgel gung -
Dat leet so nett vun feern.
Un wenn in'n Thoorn de Klocken klungn,
Wa hör ick't doch so geern!
Un Abends, schien de Maand so still,
Un togn de Wulken sach,
Denn spèln un sprungn wi oppen KnüllGa naar voetnoot(5)
BischurnsGa naar voetnoot(6) de halwe Nach;
Un inne Feern den RellerGa naar voetnoot(7) dal,
Verlaten un alleen,
Dar fleut èr Leed di Nachdigal
Un seet in'n Busch to ween'n.
Wo is se hin de schöne Tid?
Wo sünd wi Kinner blèbn?
Och, inne Welt so fremd un wit
All lang vunanner drèbn!
Un mennig Een, de damals sprung,
Kummt nümmer, nümmermehr; -
Se hebbt to Rau em buten sungn
Un todeckt inne Eer.
Un mi, - - mi lopt de Thran hendal;
Dat weer der doch so schön!
Mi düch, ich hör de Nachdigal
Un kunn den Karkhoff sehn;
Mi düch, ick seeg dat Hus, - den Bom -
Un hör de Klocken gahn;
Och nè! - dat weer ja blots en Drom,
Den ick mi köff mit Thran!
(Ditmarschen.)
Johann Meyer.
|
|